Yüce daðlar arasýnda güzel bir þehir, Baba daðdan ovaya yayýlmýþýn Denizli. Akar imiþ kenarýndan coþkun bir nehir, Þimdi kurumuþ akmaz olmuþ Denizli.
Daha yeni gelmiþiz,doyamadýk gezmeye, Fýrsat olmadý piknik yapýp kebap yemeye. Karlar yaðmýþ sandým, akça Pamukkaleye. Pamuk gibi yörene hayran kaldýk Denizli.
Karahayýt’da kýrmýzý kaplýca suyu kaynar Þifa umar akýn eder, hasta olan insanlar Çam ormaný kokar, nefes alýnan havalar Buna benzer kaplýca, yok sanýrým Denizli.
Ötüþünü duyamadýk þu meþhur horozun, Camdan heykelini seyrettik, bak uzun uzun. Bayram yeri, çýnar,ý gezdik birazda mahzun. Ýnsanlarý burada pek þen gördüm Denizli.
Hýerapolýs antik Roma’dan kalan bir kentmiþ, Pamukkale sýrtlarýnda yayýlarak döþenmiþ. Bugünlere tarihte milattan önce seslenmiþ. Uzaktan seyrettik, içini gezemedik Denizli.
Bak nice nice güzel, seyrangaha mekansýn, Þair görüp gezerek, hayat dolup canlansýn. Kadim þehir Hataylýyým, þuan bize vatansýn, Ege topraðýnda açan, gonca gülsün Denizli.
Mehmet Demirel 20.03.2017 Sosyal Medyada Paylaşın:
m.demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.