Yýl 1957-1958
Babam ilkokul öðretmeniydi
Karaveliler köyündeydik
Aðabeyim ve ben
Daha dört beþ yaþlarýnda
Aklý ermez çocuktuk;
Yoðrulmamýþtý benliðimiz...
Baþý boþ gezen eþekler
Okulun bahçesine girdiðinde
Elimize sopa alýr
Döve döve eþekleri
Okulun helasýna sokardýk;
Neydi ki eþekler ile derdimiz?!
O günler aklýma geldikçe
Demek ki evcilleþtirmenin yolu
Tutuklamaktan geçiyor;
Kapattýkça koyunlarý keçileri
Kedileri köpekleri
Baðýmlý kýldýk kendimize?!
Aç kalan hayvanlar
Ne verdikse onu yedi;
Böylece alýþkanlýklar
Hayvanlarýn benliðine
Genlerine iþledi!
Ýþimize nasýl geldiyse
Öylece evcilleþtirdik onlarý
Bekçi diktik kapýmýza
Çifte çubuða sürdük
Karýnlarýný doyuracak kadar
Yem saman; yiyecek verdik!
Oysa vahþi hayvan
Vahþi doðada özgürce
Kendiliðinden beslenir
Kediler pusu kurar
Köpekler sürüler halinde
Avlanmayý becerir!
Ah çocukluk günlerimiz
Okulun bir odasýnda
Yatar kalkardýk ailecek hepimiz
Aklýma daha daha neler gelir
Yaptýðým yaramazlýklar,
Yaramazlýk da ilkellik mi ki;
Hâlâ Ýçdürtülerde gizlenir...
Yaðmur yaðarken
Okulun önüne çýkardýk
Þimþek çakýp ’Gür!’ dedi mi
’Gürgür Baba geliyor!’
Der içeri kaçardýk!..
Þaban AKTAÞ
16.03.2017 -11.32
Fotoðraflar: Þaban AKTAÞ
Evimizin arkasýnda benim diktiðim servi aðacýna týrmanýp pusu kurup avýný bekleyen kamuflajdaki kedi..
***
HAK’KI SEVEN KULLAR YALAN SÖYLEMEZ
Ýnanýn sözüne evliyalarýn
Hak sýrrýna eren yalan söylemez
Geçmiþtir içinden tüm dünyalarýn
Yalan yanlýþ eðri falan söylemez
Hakkýn yüzü nurdur gören kör olur
Tutuþur düþleri aþktan kor olur
Hak aþkla seveni kötüden korur
Kor olan gönüller yalan söylemez
Derler ki "Abdala malum olurmuþ"
Malum olan Hak’tan, alim okurmuþ
Aþk ile gönüle tahtý "O" kurmuþ
Aþka düþen diller yalan söylemez
Ben ateþte piþtim gönlümü üzdüm
Cam bir fanus gibi dünyayý süzdüm
Iþýk ile her bir hücrede gezdim
Pervane gönüller yalan söylemez
Aktaþ’ýn vuslatý nurla saðlandý
Ayrýlmaz biçimde korla daðlandý
Gönlünün vüsatý O’na baðlandý
Aþk odunda piþen yalan söylemez
HAK’ký seven kullar söylemez
Þaban AKTAÞ
15.03.2017
***
ZAMAN IRMAÐI
Geçen gün bir daha gelmez ki geri
Erinip üþenme iþine dostum
Su akar boþuna dolmaz ki testi
Yüklen þu ömrünü baþýna dostum
Aklýndan geçirmez bir an durmayý
Akýp da geçiyor zaman ýrmaðý
Sarýnca sonuna ömrün yumaðý
Bakmaz hiç gözünün yaþýna dostum
Erir günden güne karlý dað baþý
Devrilir yerinden kayasý taþý
Feleðin gecede ateþten kuþu
Gelir konar bir gün baþýna dostum
Bir dal kurur bir dal çiçektir açan
Dalýndan topraða tohumdur düþen
Tohumdur toprakta ruhunu açan
Felek düþer gözün yaþýna dostum
Dalarým çýkamam derin diplerden
Uçarým inemem engin göklerden
Yorgun düþer kâlbim bir gün yüklerden
Aktaþ yaz kabrimin taþýna dostum
Þaban Aktaþ
15.03.2017 - 12.38
***
HATIR VE KATIR
Derler ki atalarýmýz
Ki onlar asla yalan söylemezler;
Ýðneyi kendine önce bir batýr da
çuvaldýzý ele öyle batýr?!
Kendisini yenen düþmanýn
övgüler yaðdýrdýðý
M. Kemal ATATÜRK’ ten sonra
nereye uçtu kayboldu
o T.C. nin sahip olduðu
o saygýnlýk, o hatýr?!
Yok mu elle tutulur bir nedeni
Yoksa lâf olsun diye mi bize
Kafa tutuyor þlmdi o vahþi Batý;
Medeni ol biraz medeni?!
Þaban Aktaþ
14.03.2017.24
***
14 Mart, 15:05 ·
ÖZDEYÝÞ
Düþmeyegör; katlanýrsýn,
Tedbirli ol, sakatlanýrsýn!
Þ.A.
***
YER VE GÖK
Kapaðý açýksa klozetin
Ne gelir aklýna?!
- Son kullanan kiþi
erkek ya da diþi;
büyük olasýlýkla erkek!
Erkekler havadan
Bayanlar an/karadan
Ne var bunda gülecek
Böyle uygun görmüþ
Gayet doðal; yaratan?!
Þaban Aktaþ
14.03.2017
(GÜLÜMSEYEN ESÝNTÝLER)
***
POSA
Doða’n’ýn yasasý
Ýnsanýn tasasý
Ömrünce yaptýðýn
Ancak ve ancak
Özetin olabilir,
Ardýnda bir yýðýn
Yapamadýklarýn
Posasýdýr hayatýn...
Sayýn Edip Cansever
Ruhun çýnlasýn,
Ayný kanýda deðilim
Her þeye yetiþilmez!
Sen de duy Ahmet abi!
Ardýmýzda sayfalar
Tozlanmýþ raflarda
Çöp gibi birikir
Ne çok eskiz
Tuvalde keder
Ne çok þiir;
Çok þey yarým kalýr
Gözümüz açýk gider...
Þaban Aktaþ
14.03.2017 - 11.35
***
SÝLÝNMEZSÝN
Silmeden son defa baktým yüzüne
Her þeyden silinsen, kâlpten silinmez
Rastgelmem zannetsem daha izine
Gönül aynamdaki sýrdýr billinmez
Ben seni her güzel çiçekte gördüm
Gül diye kokladým yüzümü sürdüm
Çirkinlik sayfasýn ay ile dürdüm
Ay da bir dür müdür sýrdýr bilinmez
Ay ayrý dünyadan ay/rýlýk doðdu
Ayrýlýk hasretle hüzüne boðdu
Aynalarda aynýn ay yüzün oldu
Hüzün ýlýk ýlýk sýrdýr bilinmez
Üstüste mükerrer sözler yanyana
Akar ýlýk ýlýk gözler yanyana
Aynada iç içe özler aynada
Özlemin göz nemin sýrdýr bilinmez
Aynalarýn içten sisli buðusu
Ümükte düðülen hisli düðüsü
Ay gökle denizin sessiz kuðusu
Esin perisi mi sýrdýr bilinmez?!
Þaban Aktaþ
13.03.2017
***
TUTUK OMUZ
Bir el yoksa sazým sözüm yok benim
Sað omzum tutmuyor solu neylesem
Arsýzla hýrsýza sözüm çok benim
Çalýp çýrpan haksýz kulu neylesem?!
Utanmadan ahkâm kesip biçenler
Hesapsýz kitapsýz yiyip içenler
Sorgusuz sualsiz gelip geçenler
Hak bilmez kadýyla kulu neylesem?!
Hýrsýz çalýp kutu kutu gizliyor
Halký telefondan kötü izliyor
Sað omuzum tutuk kemik sýzlýyor
Utanmaz gâvurun dölü neylesem?!
Aktaþ ozan isen doðruyu eyle
Kýzan kýzsýn sen hep HAK için söyle
Hakimi savcýsý duymazsa böyle
Kessem mi acep bu dili neylesem?!
Þaban AKTAÞ
13.03.2017- 18.06
***
AÞK Ç/AÐLA/YAN SULAR
Akýyor kayadan su güldür güldür
Saçlarýn çaðlayan aþk gümbür gümbür
Omuzundan bele tel tel dökülür
Saçýn beni yelden yele götürür
Uzan yâr tutayým bir kez elinden
Sevip okþayayým zülfün telinden
Su gibi akayým ince belinden
Sevdan beni selden sele götürür
Neye yarar ömür yâr olmayýnca
Aþk ile dolanýp sarýlmayýnca
Toprak suyla doyup karýlmayýnca
Hasret beni çölden çöle götürür
Çok özledim seni halim arzedip
Görmek ister gönlüm gülüm farzedip
Dönmedin bir daha eli terkedip
Bu aþk beni elden ele götürür
Aþkýn çaðlayaný gözden akýyor
Özü daðlayaný tuzla yakýyor
Saçlarýn mimoza güller kokuyor
Yeller beni gülden güle götürür
Tozaran sularda savrulan zerre
Uçup da gidiyor olduðun yerde
Göz düþürdün gülüm közün içerde
Ateþ beni külden küle götürür
Suç ne sende bende kimsende deðil
Salkým söðütte yel esende deðil
Sarýlmadým sana, busen de deðil
Felek beni halden hale götürür
Darýlmadým sana darýlmam asla
Saçýnýn telini güllere yasla
Güle tutkun bülbül aþk ihtirasla
Bülbül beni dilden güle götürür
Tozaran sularda savrulan zerre
Uçup da gidiyor olduðun yerde
Göz düþürdün gülüm közün içerde
Ateþi aþk külden küle götürür
Çaðlayan sularý yüksekten akar
Böler uykularý yürekten yakar
Aþýk Aktaþ sana türküler yakar
Çaðlar seni dilden dile götürür
**
Var mý þu âlemin sýrrýna eren
Gül yüzüne bakýp âlemi gören
Yedi kat göklerde gül yediveren
Aþk beni gönülden güle götürür
Kaynadýkça taþar sular kabýndan
Neden göðe uçar sor erbabýndan
Girdin mi içeri gönül babýndan
Mevĺam beni dilden dile getirir
Üstü köpük ise altýnda süt var
Süt içinde bile binbir öðüt var
Gönülde ne kalem ne kaðýt var
Aþk kelamýn dilden dile getirir
Ýçer isen sütü bir yudum tadý
Ýçmez isen sonsuz mutululuk adý
Sabýrsýz bir aþkýn yoktur muradý
Sabýr ilelebet güle götürür
Ne akarsu ýrmak ne de billurdur
Aþk parlayan ýþýk yanan bir nurdur
Gördüðün an O’nu anýnda durdur
Hak kendini nurla dile getirir
Þaban Aktaþ
13.03.2017
***
SEN MUTLU OL GÜZEL ÇOCUK!
Ay çýkarsa uykum kaçar
Sabaha dek gözüm açýk
Aþk baþa ne çok dert açar
Aklým zaten biraz uçuk
Daha gözümü kýrpmadým
Düþündeyim hiç býkmadým
Geceyarýsý yatmadým
Saat iki ikibuçuk...
Ah ben seni býrakmazdým
Aya yýldýza bakmazdým
Sarýlmadan hiç yatmazdým
Yaþým büyük, yaþýn küçük(?)
Dokunmasýn hicabýna
Ben bakarým icabýma
Sen bana hiç hiç acýma
Aðlama gül güzel çocuk!
Takýp aklýn kederime
Aðlama sakýn yerime
Ben küskünüm kaderime
Sen mutlu ol gül tomurcuk!
Sen mutlu ol güzel çocuk!
Þaban Aktaþ
13.03.2017 ’ -02.15
***
AY
Öyle güzelsin gecede, pýrýl pýrýl bir incisin
Seni anmak tek hecede, sen gecede ay gibisin
Pýrýl pýrýl bir incisin, güzellikte birincisin
Sen yoksan hayâlin yeter, ömrümün tek sevincisin
Ay yüzünde dilim dilim, dilimlenmez mi sevgilim
Yüzün görsem aklým uçar, dilim dönmez mi sevgilim?!
Yüzün görsem aklým uçar, ayla yýldýz bayrak açar
Venüs ile gözün geçer, yýldýz yýldýz birincisin
Güneþ olsam tutulurdum, senden nasýl kurtulurdum
Yanar yanar sana döner, yine sana tutulurdum
Þaban AKTAÞ
12.03.2017
***
ÇUBUK HIRSIZ
Eli çabuk, dili çabuk
Kaçýrmadan tutun bunu
Bu hýrsýz deli, çabuk!
Þ.A.
DÝL BÜLBÜLÜ
Tam bahar geldi derken, kýþ döndü geldi geri
Sen de dön gel sevgili, "Kýþ!" diyelim günleri!
Sensiz yüreðim naçar, gelince güller açar
"Kýþ!"desen keder uçar , þakýtýr bülbülleri
Bahçede bülbül öttü, çýplak dala dil döktü
Haydi dön gel sevgili, açsýn dalýn gülleri!
Gitti gönlümün dengi, gökler bulut kül rengi
Dön gel artýk, dön geri, dönsün gitsin zemheri
Þaban Aktaþ
12.03.2017