Artýk güvenim yok…diyorsa, kimedir bu söz?
Her yanda hain dolu, yýlan, akrep, çýyandýr.
Gerçeklerden uzakta, doðruyu görmeyen göz.
Haklýdýr sözlerinde, susulacak zamandýr.
Bu yol ki, dikenlidir. Altýný kezzap gibi.
Yakar, yakar, eritir. Potasýnda cevheri.
Ahlak denilen mefhum, satýlan meta gibi,
Pazara çýkmýþ bir kez, alýnmaz artýk geri.
Sen masumsun. Günahsýz. Ýnsanlar çirkef olmuþ.
Beklemek gerek artýk, gerçeði görmek için,
Susma orucu deðil, bütün sözler yok olmuþ.
Bela, bana düþmanmýþ, þimdi kaçtýðým için.
Gerçeði gördüðünde, üzülürsün bilirim.
Üç pula köle insan, sakýn, seni üzmesin.
Adalet denilen þey, yavaþ iþler bilirim.
Geçte olsa çýkacak. Duygular körelmesin.
Piþman olunur mu hiç, atýfette var oldum.
Hayata kucak açtým, bakmadan ardým geri.
Baþlangýç noktasýnda, ben zamaný durdurdum.
Kapattým her bir þeyi, umuttan perdeleri.
Þahin HANELÇÝ
11-Temmuz –2006
Ortaköy/Ýstanbul
Fotoðraf, Adamova Sevda Ralenova’ya aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.