HÜZÜNLÜ DÜŞLE, DALGALAR

hüzünlü bir düþle
götürülürken ruhum
mavi bir denizin dalgalarý kesti yolunu
kaç acýsý var diye sordu dalgalar
hüzünlü düþ dedi-ki, hiç sayýsý yok

dalgalar hiç yoksa bize ver onu
hüzünlü düþ, olmaz bu bize emanet dedi
dalgalar, nasýlsa hiç acýsý yok dediniz
siz hüzünsünüz
onu bize verin-ki serinliðe karýþsýn
mavilerde yüzsün
kýyýlarda yürüsün

veremeyiz dedi hüzünlü düþ
bu senin bildiðin ruhlardan deðil
sen anlamadýn belki ama
acýlarýnýn sayýsý yok derken
sayýlmayacak kadar çok demek istemiþtim
baþ edemezsiniz siz

dalgalar daha iyi-ya acýsý çoksa
Köpüklerle yýkarýz güneþle kuruturuz
onu bize verin dedi dalgalar

hüzünlü düþ olmaz-ki ben onsuz ne yaparým
baþka meþgalem yok-ki hem o,bana emanet

dalgalar, sen kendini düþünüyorsun öylemi
hüzünlü düþ siz onu köpüklerle yýkarken
ben denizin dibini boylarým
ya tekrar bana ihtiyacý olursa
ne yaparým-ki derinlerde vurgun yersem
geriye dönemem-ki

dalgalar, seni bir dalganýn kucaðýnda
emanet býrakýrýz
durmadan sallayýp uyuturlar seni
ne dersin söyle

hüzünlü düþ, eðer ona yakýn olacaksam
neden yok derim-ki der
ve ruhumu dalgalara teslim ederler

Sabahat Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın: