ÖLÜMSÜZ SEVDA

yýkýntýlarýmýn içinde
debelenen yüreðime
bir cehennem aynasý yansýr
altý nokta beþ þiddetinde
bir depremden sonra
bir artçý
çökertir beni dermansýz dizlerime
yitirilir sesi kýsýk ezgiler
el sallarken hicranlarýma

zamana yenik düþlerim
sallanýrken poyrazýn kucaðýnda
senin iniltilerin gelir vahiyle
acýnýn aðýtýný yazarým kirpiklerinle

sende ben gibi yenik düþerken
kýramamýþken zamanýn zincirini
ben gibi kala kalmýþsýn orada
yalnýz baþýna

ey sevgili
bir dinleseydin beni
biz uzaðýnda olurduk
bu pejmürde ayrýlýðýn

martýlarýn kanatlarýna
beraber yüklediðimiz umutlar
düþüyor bir bir karanlýðýn denizine
oysa biz ne heveslerle
ne emeklerle
biriktirmiþtik onlarý

þimdi her düþen umuda aðlýyor
bütün martýlar
onlar bize emanetti diyerek

þimdi çaresiz sen ayrý bir düþten
bense kavruk bir cehennem ateþinden
el sallýyoruz deðerini bilmediðimiz
o ateþiyle bizi kavuran
ölümsüz sevdamýza
adý, sadece dilimizde kaldý
ölümsüz sevda

Sabahat Çelik

Dost kalem
HASAN ÇAPRAZ
Ölümüne sevda,
Kalbimi ýsýtýyordu oysa,
Yakamozlar yaratýyordu,
Kalbimin damarlarýnda,
Seni soluyordu gök yüzü
Martýlar senin þarkýný söylüyordu


Ölümüne sevda
Yalnýz,kimsesiz kaldý þimdi...Hasan Çapraz teþekkürler
Sosyal Medyada Paylaşın: