Ey Diyarbekir Sen,OrtaDoğunun Parisisin.

Ey Diyarbekir sen, Ortadoðunun, Paris’i dünyanýn incisisin.
Sen, fikri güzel, gönlü güzellerin, en asil en kibar reisisin.
Sen,þeref ve namus abidesi insanlarýn, cazibe merkezisin.
Ve sen,yufka yürekli, gözü yaþlýlara cennet müjdecisisin.

Ey Diyarbekir sen, dünyada eþi benzeri olmayan bir þehirsin.
Sen, gönlün bereketli tarlalarýný sulayan, deli akan Dicle’nin sahibisin
Sen,yorgunluklarý bir anda gideren, asýrlýk çýnar aðaçlarýnýn, gölgesisin.
Ve sen,fakir fukarayý,garip gurabayý baðrýnda aðýrlayan, ev sahibisin.

Ey Diyarbekir sen, yazýlmakla, sen anlatýlmakla, bitirilmezsin.
Sen, þerefsiz ve namusuzlara, zalimlere, topraðýný vatan etmezsin
Sen,kimsesiz dul ve yetimlerin, hal ve ahvalini, çok iyi bilenlerdensin.
Ve sen,en güzel aþk ve sevdalarý, baðrýnda filizlendirenlerdensin.

Ey Diyarbekir sen,sende doðmuþ, sende yaþamýþlarý, aziz edenlerdensin.
Sen,en çorak arazilerde bile, yediveren Muhammedi gülleri yetiþtirensin.
Sen,en manidar dostluklara, gönül otaðýnýn, en güzel yerini verensin.
Ve sen,Peygamberimizin miraca çýkarken, özel duasýna mazhar olansýn.

Ey Diyarbekir,en meþhur tarihçiler bile, senin efsunlu týlsýmýný çözememiþler.
Asýrlarca hak ettiðin deðer ve kýymetini sana hiç mi hiç vermemiþler.
Sende, Nebilerin, Sahabelerin, Peygamberlerin, Azizlerin metfun olduðunu bilmemiþler.
Ve sen, için için, rahmani gözyaþlarýný dökmüþsün, ama aðladýðýný görenler, gözyaþlarýný silmemiþler.

Ey Diyarbekir sen,gözlerin nuru, dizlerin takati,ve sen en güzel taamlarýn lezzetisin.
Sen, Diyarbekir’liyim diyenlerin, ar ve namus, þeref ve izzetisin.
Sen rahmani kitaplarýn, anafikri olan, güzel hasletlerin, remzisin.
Ve sen,bakmakla yükümlü olduklarýný helal lokmalarla doyuran þeref abidesi babalarýn alýn terisin.

Ey Diyarbekir sen,dünyanýn beþinci mabedinin, en mahir ev sahibisin.
Sen,þaný yüce Allah’a kulluk yapmak isteyenlerin, hikmeti sebebisin.
Sen,Habibullah’a ve yüce Yaradan’ýn veli zatlarýna, komþu olma vesilesisin.
Ve sen,insaný en fýrtýnalý havalarda bile,emin bir þekilde limana ulaþtýran gemisisin .

Ey Diyarbekir sen,yüzlerce medeniyetlere, beþiklik eden, kültür merkezisin.
Sen,baðrý yanmýþlarýn hararetini dindiren, ve içmeye doyulmayan hamravat suyusun.
Sen,bire yüz belki de bire bin veren, en bereketli topraklarýn mahsülüsun.
Ve sen,karanlýk çýkmaz sokaklarda, yolunu kaybetmiþlerin, en aydýnlýk fenerisin.

Ey Diyarbekir sen,gözü gönlü tok, benim ben diyen babayiðitlerin, vatan ve sýlasýsýn.
Sen,karýncayý bile incitmeyen, helal süt ile emzirilmiþ insanlarýn, günlerce süren yasýsýn.
Sen,meclislerde konuþmayý,oturup kalkmayý, ve adabý muaþereti, çok iyi bilenlerin, hasýsýn.
Ve sen,komþusunun neþe ve üzüntüsünü, iþin kolayýna kaçmadan, caný gönülden paylaþansýn.

Ey Diyarbekir sen,gam ve kasaveti gideren,en þirin uykulara daldýran þehirlerin þehrisin.
Sen,evlilik çaðýna girmiþ, kara kaþlý, kara gözlü, dünya güzeli gelinlik kýzlarýn mehrisin.
Sen, haksýzlýklarýn karþýsýnda, er meydanýna çýkan, gözü kapkara delikanlýlarýn, cesaretisin.
Ve sen,sevmeyi þiar edenlerin gönlünde, en deðerli misafirlerin en þereflisi, ve en azizisin.

Ey Diyarbekir sen,muhteþem on gözlü köprün, ve surlarýnla, gelin beni görün diyorsun.
Sen,aþkýn gergefinde beni desen desen, motif mötif, ilmek ilmek, örün diyorsun.
Sen,benim nadide güzelliklerimle, aþk ve þevkle yatýn kalkýn diyorsun.
Ve sen,çok gizemli olduðunu, söylemen gerektiði halde, alçak gönüllü olduðun için, bir türlü söylemiyorsun.
13/ Mart/ 2017
Sosyal Medyada Paylaşın: