EY Diyarbekir, Sen İnsanı Asla Yakmayan, Kor Ateşsin.

Ey Diyarbekir,
Sen, acýklý türkülerin, güfte ve bestesisin
Sen, yediveren Muhammedi güllerin, destesisin,
Sen, þeref, namus ve haya abidesisin,
Ve sen,güzel insanlarýn, yaþama hevesisin.

Ey Diyarbekir,
Sen, fikri güzel, gönlü güzelleri, çok seversin,
Sen, ahde vefalýlarý, baþýna taç edersin.
Sen, mert ve yiðitleri,alnýndan öpersin.
Ve sen, sana hain olanlarý ise, ezip geçersin.

Ey Diyarbekir,
Sen, her yerinle, tarih kokarsýn,
Sen, delikanlýlarý, fellik fellik, ararsýn.
Sen, kadri kýymetini bilmeyenlere, gözü çok karasýn.
Ve sen, hayýrlý iþlerde, en manidar kararsýn.

Ey Diyarbekir,
Sen, Hamravat suyunla, meþhursun
Sen, biz yaþadýkça, bize gurursun.
Sen, üç günlük fani dünyada, sürursun
Ve sen, helal süt emmiþlere, onursun.

Ey Diyarbekir,
Sen, þereflice yaþama, gayemizsin.
Sen, hayýr ve hasanelerde, payemizsin.
Sen, sýkýntýlý ve kederli anlarda, çaremizsin.
Ve sen,þehirlerimizin ,en gösteriþli remizisin.

Ey Diyarbekir,
Sen, asil atalarýmýn, yadigarýsýn.
Sen, insanlarýn, en bahtiyarýsýn.
Sen, sevmeyi þiar edenlerin, yarýsýn.
Ve sen, yazýn Aðustosunda, daðlarýn karýsýn.

Ey Diyarbekir,
Sen, yirmiyedi sahabenin, diyarýsýn.
Sen, insanýn, taþýmaktan yorulmayan, barýsýn.
Sen, rengareng muhammedi güllerin, harýsýn.
Ve sen, insaný asla yakmayan, en þiddetli narýsýn.

Ey Diyarbekir,
Sen, insanýn kemlik bilmeyen, gönlünde kor bir ateþsin.
Sen, kadri kýymetini bilinlere, çok hoþ bir eþsin.
Sen, fakir fukarýnýn sofrasýnda, bereketsin.
Ve sen,tarifsiz uhuvvet ve muhabbet fedaisisin.

Ey Diyarbekir,
Sen, asýrlarýn kurutamadýðý, kardeþlik çeþmesisin.
Sen, yazýn Temmuzunda, rüzgarlarýn, çok serin esmesisin.
Sen, inanç abidesi insanlarýn, en ihlaslý, besmelesisin.
Ve sen, yorgunluklarý gideren, kuzularýn, melemesisin.

Ey Diyarbekir,
Sen, gönülden gönle kurulan, en muhkem köprülersin.
Sen, koklanmaya doyulmayan, en nadide güllersin.
Sen, gülün açýlmasýný görmek için, çok dertli þakýyan bülbüllersin.
Ve sen, yarýnlarýndan çok umutlu, dün ve bugünlersin.

Ey Diyarbekir,
Sen,Fatihalar ve Yasinler bekleyen,en asil ölülersin.
Sen, kurumuþ, çatlamýþ, topraklarda bile, gül yetiþtirensin.
Sen, sevgi ve kardeþlik duygularýyla, bilenensin.
Ve sen,sadece ve sadece rýza-i Lilah için, birbirine gidip gelensin.

Ey Diyarbekir,
Sen, sende yaþayanlarý, her daim, bir hoþ edersin.
Sen ,din,dil mezhep ayrýmý yapmaz, herkese kýymet verirsin.
Sen, dostum dediklerinin yollarýna, gül yapraklarý serersin.
Ve sen,asil ve yufka yüreðinle, gün görmemiþlere göz yaþý dökersin.
14/ Mart/ 2017

Sosyal Medyada Paylaşın: