Þimdi Suskun bir çaðdýr gözlerim. Þehrin arka caddelerinde utangaç çocukluðumdan kalan anýlarla dolu odam. Özlemlerim desen Hep yarým, Hep eksik. Kimi sevdiysem kör baktýlar aynaya, Ya da darmadaðýn bir hayat býraktýlar ardýnda. O yüzdendir ki ben Çýrýlçýplak bir kadýn oldum. Güneþi çizdim bir gök kuþaðýnýn üstüne. Gülüþlerimden bir anka kuþu uçurdum eskiyen o masallara. Hep çocuk yanlarým kaldý, Bir kapýnýn arkasýnda, Bir cam kenarýnda Aðlayan, Kýrýlan, Susturulan. Sonrasýnda Unutulan hep ben oldum...
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.