EY KADIN
Allah’ýn ilk emri “Oku”ydu ama
Kýz olunca cahil kaldýn ey kadýn!
Büyüdün eskiyle her yaný yama
Kaderinle yalnýz geldin ey kadýn!
Ananýn kaderi kýzda olurmuþ
Kuldan utanýlýr, giden ölürmüþ
Kocasý evinde gelin kalýrmýþ
Suçsuzken cezayý aldýn duy kadýn!
Sanki bu kaderi isteyip seçtin
Çeyrek asr ömürde altmýþý geçtin
Hayatýn zehrini elinle içtin
Acýlar kalbinde öldün, vay kadýn!
Anan, baban, kocan, evlat horladý
Hakkýný aradýn, herkes hýrladý
Çektiðin ýstýrap azmi harladý
Her gün gözü yaþlý oldun ey kadýn!
Yaratan doðarken sana sormadý
Kalbinde yarayý kullar sarmadý
Ah çekip aðlarken kimse varmadý
Ahlý dua göðe saldýn ey kadýn!
Adil Allah bekler ceza zamaný
Ayýrýr o anda sapla samaný
Gören gözler görür çýkan dumaný
Cinsiyetten suçlu soldun ey kadýn!
Güneþ her gün ayný noktadan doðmaz
Bir gün eller kurur sana deðmez
Dursunî sizdendir, cahili öðmez
Bilene baþta taç güldün ey kadýn!
Dursun Yeþil – 16/06/2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.