Ölüm Bana Haram Oldu

Ölüm Bana Haram Oldu

Yâri bir kez saramadým,
Ölüm bana haram oldu.
Yusuf oðlu mehmet adým,
Ölüm bana haram oldu.

Gönlüm yazýnda kýþýnda,
Elâ gözlünün yasýnda,
Ýki kapý arasýnda,
Ölüm bana haram oldu.

Nefes almak yaþamaksa,
Alýp durur nefis boþa.
Yâr vedasýz kayboldu ya!
Ölüm bana haram oldu.

Saçlar dökülüp de gitse;
Diþler sökülüp de gitse;
Belim bükülüp de gitse,
Ölüm bana haram oldu.

Derdim çok da, sitemim az;
Dilin boþla iþi olmaz.
Kâlptekini söyler biraz,
Ölüm bana haram oldu.

Acep bir gün yâr döner mi?
Ýçimdeki har söner mi?
"Geliverdim" hiç de der mi?
Ölüm bana haram oldu.

Ünlesem de, sesim gitmez;
Avazýmýn feri yetmez.
Taþa dönmüþ; yâr iþitmez,
Ölüm bana haram oldu.

Elâ gôze tamahýmý,
Yârim hâlâ anlamaz mý?
Doldurmazsa sabahýmý
Ölüm bana haram oldu.

Yusuf oðlu mehmet der ki;
"Ölüm her nefise var ki"
’Yâr hasreti’ söyletir ki,
Ölüm bana haram oldu.

11.03.2017

Mehmet Semercio
Sosyal Medyada Paylaşın: