POSTA TRENİ

POSTA TRENÝ
 
Aðýr aðýr,
Kývrýla kývrýla gider,
Vadilerde posta treni.
Kazaný buharlý,
Önden çeker,
Duman tüttüre tüttüre...
Onlarca vagonu var.
Üçü yolcu,
Diðerleri yük dolu.
Kalkar durur her ara istasyonda.
Yolcusuyum onun sömestr tatili sonrasý,
Turna Tatvan arasý.

Her öttürüþünde düdüðünü,
Yüreðime sancý girer!
Kim bilir kaç sevgili yol bekler.
Tünel içinde baþlar hemen pencere kapatma telaþý,
Dumaný ciðerleri kabartýr,
Öksür Allahým öksür!
 
Kondüktör derler bilet kontrol memuruna,
Kompartýmanlarý dolaþýr,
Delikanlýnýn biri tuvalete saklanýr,
Biletsiz binmiþ olmalý.
Eminim parasý yoktur.
Kokuya dayanamayacak!
Bitse bir an önce þu bilet kontrolü.
 
Az ilerde yaþlý bir kadýn,
Taþlýyor ha bire treni!
Deliler gibi;
Baðýrýyor… baðýrýyor!
Keçisini vurmuþ bir önceki tren,
Öcünü bizden alýyor.
Uzaklaþýyoruz,
Kafamýza bir taþ darbesi almadan.
 
Muþ’a bir istasyon kala,
Duruveriyor sebepsiz yere.
Geri geri gidiyoruz,
Manevra diyor görevliler.
Gecikmek istiyor varacaðý yere,
Bilerek ve isteyerek.
Personel fazla mesai yapacakmýþ,
Ah þu çýlgýn Türkler!
 
Tren personeli mutlu,
Cepleri dolacak.
Bizde karamsarlýk!
Cepte yoktur taksi parasý;
Çoktan gitmiþtir son minibüs de.
Yatýlý okula gitmek için
Sabahý beklemek düþtü bize
Garýn sert ve soðuk bir bankýnda.
Her þeyde bir hayýr vardýr derler.
Öyle olsun…
 
Ömer Adar-2017


Sosyal Medyada Paylaşın: