LEYLƏKLƏR

***
Gözümü açýb belə görmüþdüm...Yanýndan keçib getdiyim iþýq dirəklərindən birinin baþýnda leyləklər yuva qurardý.Hər il novruzun topu atýlmamýþ dönüb gələrdilər.Oxumaqlarý yox idi,sadəcə dimdiklərini þaqqýldadardýlar.Bəlkə də,düz edirlər,deyə düþünərdim.Axý bu zamanda susmaq baþýn səlamətliyidir...quþ olsan hətta...
*
Leylək baba,yavrularýn dururmu,
Dimdiyini bir-birinə vururmu,
Aðzýn necə,çörü çöpü qýrýrmý...
Neynəyirsən o dirəyin baþýnda,
Ruzi bulmaq zormu ahýl yaþýnda.
*
Son baharýn rüzgarlarý əsəndə,
Duman gəlib sis araný kəsəndə,
Dönəcəksən "mən dönmürəm" desən də...
Qanad açýb asta-asta yellərə,
Dönəcəksən yenə yaban ellərə.
*
Xəzanýn soyuq þehi düþüncə səssiz-səmirsiz çəkilib gedərlər əcəm ellərinə...dimdiklərinə,ayaqlarýna xýna qoymaða.Mənim də dərdimi alýb gedərlər,sanki...Çünki,hər xəzan gələndə mən bir dərd yüngülləþirəm...
*
Qəmin kəm,aldýrma,leylək,
Yükün zor,qaldýrma,leylək,
Çəkəməm,öldürmə,leylək,
Sənin dərdin,mənim dərdim.
*
Yaþadýq yalan gerçəkdən,
Yaþýdýq yalan gerçəkdən,
Daþýdýq yalan gerçəkdən...
Sənin dərdin,mənim dərdim.
*
Çöplə yuva qurulurmu,
Qolun-qýçýn qýrýlýrmý,
Barý dərdin sorulurmu...
Sənin dərdin,mənim dərdim.
***
Sosyal Medyada Paylaşın: