Ufukta devleþen bir delik gibi,
Emerek ruhumu yuttu bu büyü.
Nihavent, suzinak, buselik gibi,
Makamdan makama sattý bu büyü.
Dedi ki, ben aþkým atma yabana,
Istýrap bayramdýr zehir su bana.
Taþýdý evrenin son hududuna,
Sýnýrýn ardýna attý bu büyü.
Sýrat Köprüsü’nde cambaz yürüttü,
Karýnca peþinde hünkâr sürüttü.
Sevda potasýnda yürek eritti,
Duygu denizine kattý bu büyü.
Bazen bir güzelin yanýnda geldi,
Bazen hasretimin sonunda geldi.
Cellat ordusunda en önde geldi,
Bir anda yanýmda bitti bu büyü.
Yaralý sinemde ateþten sýva.
Dipsiz kuyu idim sarkýttý kova.
Göðsümün altýna yaparak yuva,
Ýçinde bir ömür yattý bu büyü.
Sevda servetimi kýskanýr Karun,
Ballanmýþ çilemi kalbime sorun.
Kaç kere baþ üstü düþtüðüm yarýn,
Dibine varmadan tuttu bu büyü.
Karanlýk daðlarý yýktý üstüme,
Ayrýlýk kezzabý döktü üstüme.
Sihirli lambadan gönül destime,
Dolarak yýllarca tüttü bu büyü.
Mehmet NACAR