Şiirsel Trajedi /2

(2)...

Bir ilk bahar günü
doðarken karanlýk
ay parlak parladý

beyaz gölge
yeþil koridor üzerinde
yatýyorken

gök gürleyip
yýldýrým düþerken
bir gezgin
köþeyi hýzlýca dönerken

bin yýllýk çýnarýn
gövdesinde maðara
içerideki,insanlar þen þakrak

sessizce dinleyin
konuþmayýn gürültülü
kaplumbaða koþarken
emperyalist tavþan
üzerinde uyurken

kýrmýzý bir bankta
mavi boyalý kumsalda
elinde fýrça kömürleþmiþ
siyah otururken

griye çalan beyaz saçlý ihtiyar
onun yanýnda, kaprisli kadýn
neredeyse yirmi altý yaþýnda

bu’ ne güzel mevsim
gökyüzü kýzýl ile bulanmýþ
elma aðacý orada yemyeþil
çok tatlý meyveler veriyor

kumsal altýn renginde
bahar son yasak elma
ve despot ressamýn
kan ile fýrça fýrça çizdiði
tablo asýlý odasýnda
yeterince çýplak mý??

orada asýlýyordu
27 genç fidan
kim onlarý kutladý

ve uçmaya baþladý beyaz güvercinler
komünistlerin deðil barýþýn si mgesi

göðün üzerine uçtu
ve bu sonu deðilse
hala esen bir rüzgar
tam baðýmsýzlýðýn
yapraklarýnda…


...


Sosyal Medyada Paylaşın: