ERDEMLİ
Senin kucaðýna doðmuþum ben yýllar önce.
Vurulmuþum adeta karþýmda seni görünce.
O yýllara dönünce, bu günün bitiminde,
Birkaç aný canlandý, gönlümün derinliðinde.
Kýzýl kabuktan silahým, kamýþtan atlarým vardý.
Koþardýk yalýn ayak sekerek, dünya koþardý.
Bir yeþil mutluluktu, o günler ve saatler.
Limon yeþili, ardýç yeþili ve tüm yeþiller…
O yýllarýn eseri ilk gönül aðrýsý da,
Ýlk buluþma, ilk hasret, ilk sevda çaðrýsý da.
Ne zaman ki ayrýldým yaþlý gözlerle senden;
Anladým ki koparýlan senmiþsin yüreðimden.
Sen ki mavi gözlerin, yeþil elbiselerin vardý.
Saçlarýn her baharda, baþka bahar kokardý.
Özlemini yaþadým, yaþadým uzun yýllar.
Getirdi beni sana, yoldan çýkmýþ bu yollar.
Uçmuþtum mutluluktan, geldim diye ben sana.
Çok þeyler deðiþmiþti, o yýllardan bu yana.
Yeþil artýk yok olmuþ, mavi de taþýnmýþtý.
Yeþilimsi Dolarla dedem de tanýþmýþtý.
Kel bir baþa dönmüþ Torosun daðý taþý.
Yalýn ayak koþan dünya sattýrmýþ arkadaþý.
Adýn Erdem olunca olunmaz ki erdemli.
Arkadaþ satmak ile kalýnmaz ki erdemli.
Yaratýlmýþ ne varsa seversen Yunus gibi.
O gün belki olursun, adýn gibi Erdemli !
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.