Yine karanlýk çöküyor,acaba,
O evin ýþýklarý bugünde mi yanmayacak?
Sanýrým herkesin gözü o balkonda,
Korkarým neþeli þarkýlar,bir daha okunmayacak.
Dün öðle vaktiydi o evin yanýndan geçtim,
Hafiften de olsa bir göz gezdirdim,
Kiremit çatýsý hasar görmüþ,
Saða doðru biraz çökmüþ,
Merdiven taþlarýný ot kaplamýþ,çatlatmýþ
Evi kucaklayan tahtadan çitler çürümüþ.
Çocukluðumuz geçmiþti o evde,
Hatýram var her bir santimetresinde.
Gittiklerinde yazýn döneriz demiþlerdi,
Dönmediler,tam on bir yaz geçti.
Yaþlýlar veda etti,
Çocuklar okulu bitirdi,
Ama mahalle hiç,
Onun olduðu haline gelmedi.
Geçen yýl bir fotoðrafýný göndermiþti bana,
Çok büyümüþ,deðiþmiþ,
Bir tek gülümsemesi hiç deðiþmemiþ,
Bir de eskiden saçlarý düzdü,
Þimdi kývýrcýk olmuþ,
Çok yakýþmýþ ona tam uymuþ.
Soðuk ülkenin sýcak kanlý kýzý,
Zaman neleri unutturdu,
Bekliyorum yine bu yazý,
Kader belki,yaðmur ile topraðý buluþturdu.