Köyümün gülleri baðrýmda açtý,
Ne kýþlarý belli, ne de yazlarý,
Gittikleri yere, bereket saçtý,
Periþan köyümün güzel kýzlarý.
Kimi yeþil gözlü, kimisi kara,
Kimi zengin kýzý, kimi fukara,
Kalbime açarlar kapanmaz yara,
Gariban köyümün güzel kýzlarý.
Kimi inek saðar, kimisi davar,
Kimisi de beni baþýndan savar,
Kimileri bilmem kime olmuþ yar,
Gariban köyümün güzel kýzlarý.
Pancar tarlasýnýn keskin ayazý,
Dizlerine vurur ince bir sýzý,
Geçirir tarlada baharý yazý,
Gariban köyümün güzel kýzlarý.
Bahçelere biber, soðan ektiler,
Nasýrlý ellere kýna yaktýlar,
Köyümün kahrýný onlar çektiler,
Gariban köyümün güzel kýzlarý.
Burcu burcu kokar; güldür bahçesi,
Baþka bir hava var; baldýr lehçesi,
Hafif ürkek; ama bülbüldür sesi,
Gariban köyümün güzel kýzlarý.
Yeni yeni okul gördü gözleri,
Gür çýkýyor artýk þimdi sözleri,
El içine çýkar oldu yüzleri,
Gariban köyümün güzel kýzlarý.
Ümit’im kýsmete düþmedi biri,
Çalýþýr tarlada kurumaz teri,
Baþýmýn üstünde hepsinin yeri,
Gariban köyümün güzel kýzlarý.
Ankara 23.04.2008
Ümit Zeki SOYUDURU