HUZURUMA EŞLİK EDEN, İÇTİĞİM BU KAHVEM’ DİR

Ýnsandýr yüreðim, deðiþtirilemeyecekkadar insan
Ne hoþtur bir teþekkür ve ya candan sunulan bir selam
Lakin yüzleri dost özleri düþman olanlardan býktým usandým
Katran kaplamýþ yüreklerini, içi boþ söylemlerden
Sözleri ruhumu deler, acý dolar yüreðÝme; en derinlerden

Kör mü olmuþ, saðýr mý olmuþ ne, güzel olan ne varsa
Göze hitabetle uðraþmaktan, unutmuþlar özden hitabý
Yanýldým; tek kelimesini dahi anlayamadým ben bu hayatýn
Yýllar... kasýrgalar, fýrtýnalar; bam telimi titretti vurdukça felek
Sürüklendim ve tam ortasýna düþtüm okyanusun, kimler beni sorarsa

Ne harikadýr çocuklara gülen yüzler, söylenen güzel sözler bilir misiniz?
Yüreðimdeki acýlardan gülümserim fýrsat buldukça, düþerim paylarýna
Kýyýlarýna asarým yüreðimi salkým saçak, bu kýsýk seslerin
Keskin bir býçak gibi bakýþlarýna tutulur gözlerim, bakýþýný hatýrlarým Annem’in
Bilirim önce analar aðlar, sonra daðlar ardýndan derya deniz

Büzülür dudaklar, akþamlarý okunur, hep kahýr, hep kahýr
Sormayýn; dileklenen ne varsa hepsi yalan ve riya, sonrasý sabýr
Lakin umut... umut bitmeyen bir çile, görünmeyen bir ufuk
Umut köklü bir tohum gibi sürgün verir yeniden ve bahar gelir
Her gün ölmekte olan bizden bilmem geriye ne kalýr

Ateþ düþtüðü yeri yakar, olan olur, olmasa da Mevla kerimdir
Neylersin merhem sürsen de üstüne kapanmasa da yaralar
Yaþýyorum çok þükür, geziyorum çok þükür, içiyorum çok þükür
Velhasýl utanýr dilimde ki beddualardan aptal yüreðim...
Þimdi; bir anlýk da olsa huzuruma eþlik eden, içtiðim bu kahvem’ dir

Ekrem SAYGI
25.02.2017 Manisa


Sosyal Medyada Paylaşın: