"gölgemden uzaða düþen bir ben var dik yokuþlara soluksuz týrmanýrken kendini unutan"
kirli bir zaman çýkýnýndan saklanmýþ umutlar yükledim gam evlerinin güvercini sahiplenen çatýlarýna
derin, dipsiz bucaksýz kuyulara çözümsüz düðümlerle uzatýlan kederler fýrlattým baktým ki kendi sesim bile geri dönmüyor gittiði yerden suyu tükettim...
boþ yataðýný sahiplenmiþ bir nehrin kýyýsýnda uyudum ,dedi ki suyu arama eksik kalan herþeyi hep bir yalan seli tamamlar
mucizeden arta kalan zamandýr koynunda sakladýðýn acý mý ? enkazýnda çýrpýnan kalbin durma noktasýdýr hayatýn ta kendisi...
ve bu sessizlik fýrtýna öncesi yaðmalanmýþ denizlerin tuzunda öðrenecek balýklar son çýrpýnýþýn ömre bedel deðerini
kimse kimseden önce degil, gidilecek yer belli sadece Aþk’a aþkla tutunanlar kurtulacak belki de düþlerin tel örgülerinden bakarken cennetin hurileri...
YILDIZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
yildiz parlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.