Sıkı Giyin Yoksa Üşüteceksin

Olanlara lafým yok da.
Ya senin yüzünden olmayanlara ne demeli.
Hangi sözü duysam tutar yaný yok.
Ne vakit ölmeyi düþünsem,
Dýþarýda hep bahar havasý olur.
Çiçekler, böcekler, insanlar cývýl cývýl.
Bir ben periþan haldeyim.
Kalfalýðýný yapar gibi hiçliðin.
Ýçine düþtüm bir bitimsizliðin.

Kýþlar çetin, yazlar kurak geçiyor.
Benim dünyamda mutluluktan ölmek yok.
Keder aziz misafiri gecemin,
Acý söylese de baldan tatlý.

Ne vakit ölümü düþünsem,
Ýnadýna yaþa der gibi.
Düþmanlarýmýn dahi yüzünde tebessüm.
Bir ben nasibini almamýþým mutluluktan.
Dýþarýda çiçeklerin munis kokusu,
Baygýnlýk veriyor bana.
Ben ki, bir gülü dahi koklayamadan,
Tabuta girmiþ aþýðým.
Bana mutluluktan bahsetmeyin.
Üzülürüm.
Üzüldükçe incitirim.

Köye dost yüzlü giren teröristler gibi.
Bana hep dost göründü hayatýma girenler.
Öfkemi yine kendime kustum.
Dostlarýmýn benden alacaðý kalmadý.
Bir sen varsýn, aldýkça doymayan.
Bir sen varsýn sevgili.

Umursamaz göründüðüme bakma.
Bin piþmaným seni sevdiðime.
Senin suçun yok, kusura bakma.
En büyük ayýbý ben ettim kendime.
Seni severek.
Dostlarýmýn beni sevmediðini görmezden gelerek,

Þimdi ne vakit yaþamaya soyunsam.
Giy üstünü diyor anýlar.
Giy yoksa üþüteceksin…

Ve ben ne vakit görsem seni,
Kolunda bir sevgili ile geziyorsun.
Eteðinin boyu hep kýsa kýþta bile.
Týpký anýlar gibi sesleniyorum sana.
Sýký giyin yoksa üþüteceksin…



Sosyal Medyada Paylaşın: