Esrik zamanlarda býraktým kendimi.Biraz yitik,biraz mahsun... iç çekiþen yalnýzlýðýmýn koynuna. Teselliler bir bir hükmünü yitirirken gül yüzlü penceremden,ardýn sýra baktým, Hissederek,lirik bir özlemle gözlerine. Ahh gözlerin..... beni benden alan,düþ bahçemin güzel sureti yüzünle,içimi daðlayan gözlerin. Satýr arasý yenik düþmüþ kelimelerime inat. Anladým kabul günü yüreðimin bugün. Anýlar saðanaðý baþladý gönlümde. Ne zaman dinecek bu acý, Ne zaman unutacaðým.......
Berna Karaoðlu Sosyal Medyada Paylaşın:
_menekşe_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.