öylesine
Hani vardýr ya göçmekden korkan kuþlar
yazý beklerken ayazda tir tir titreyen
sonbahar gelse bile
uçmaya cesaret edemeyen …
vardýr ya hani boynu bükük kediler
balýkçý yanýnda aranan
sahipsiz olsa bile tezgah
elini uzatýp kýsmetini çekemeye cesaret edemeyen…
hani vardýr ya
yada
vardýr hani ya
paradigmalar..
ayazdaki kuþ misaliydi aþk
tekrar sevmekden korkan kalp
ýssýz düþüncelere tutkun
yolda býrakýlsa bile
bir umut peþinde
maziyi düþleyen cüretsiz nefs…
her þeyin donuklaþtýðý anlar sahnesi
renk vermeyi unutulan film þeridi sanki
sessiz sinema tadýnda
ortasý siyahla beyazýn
yaðmakta nazlanan
gri bulut melodisi semada
sýkar güya nefesini
lütufdu
bir damla yaðmuru esirgeyecek ya…
demsiz çay solukluðu
akýntýya kapýlmýþ gemi kadar
biçare
Vakit geçsin diye yaþar gibi
Girdapta
Alalede yaþantý…
yazgýsýný doldurmak için alýnan nefes
Hazan sahnesine asýlý kalmýþ düþler
ötedeki mevsimin farkýna varmadan…
usanmýþ duvardaki saatin yelkovaný
tereddütde yorgun lahza..
Sonbaharamý rastlarki hep gidiþler
yada sonbaharmýdýr hep tükeniþler...
sanmaki son gidensin
bil ki
kuþlarda gitti senden sonra...