YARE-İ GAM

Bir uzak diyâra düþtü,derde yâr oldu gönül.
Mihnet-i cevr’u felekle,bîkarar oldu gönül.

Gâh olup âlûde-i gam,gâh-i derd-i hicrile,
Hane-i ten kafesinde,hayli zâr oldu gönül.

Düþlerken fasl-ý baharýn,aslý yok gülzârýný,
Sonu gelmez bir hazanda,soldu hâr oldu gönül.

Servet-i ömür biterken,eriyen karlar gibi,
Ah çekip, mahbûbe çeþm-i intizâr oldu gönül.

Bir fenadan bir meçhule akýp giderken günler,
Mevce-i tûfan içinde târümâr oldu gönül.

Tatmadan zevk-i hayatý bir nefes peymâneden,
Ateþ-i hicranla câným,ihtiyar oldu gönül.

Ahmet BOZ
05.03.2017



Sosyal Medyada Paylaşın: