Ýkimizde ayný kuþlarýn cývýltýsýnda uyanýrdýk her sabah. Aðaçlarýmýzýn kökü sizin kapýnýzýn önünde,dallarý bizim balkonumuzun üstündeydi. Birbirimize an kadar yakýn,yýl kadar uzaktýk sanki. Seni,senin yanýnda kaybetmiþ, gözlerinin önünde arýyordum! Seni görebilmek için aþaðýya her iniþimde, benden kaçýyordun. Kaçamadýðýn zamanlarda ise,ben utanýyor bakamýyordum. Ýlkimizde usta eðitimi almamýþ,acemi çýraktýk bu iþlerde. Bu acemiligimizle kendimizi bir birimize imkansýz kýlýyorduk. Ýmkansýzlýðýnýn içinde bir imkan arýyordum. Çünkü kabulümdün olmazsa olmazimdin. Umutsuzluk deryasýna kapýlmýþ boðulmak üzereyken, verdiðin küçük umut ile hayat buldum. Þimdi senden,ileriye dönük küçük bir umut deðil. Ýleriye dönük büyük bir ýþýk istiyorum. Seni çok ama çok seviyorum. Benimle evlenirmisin!...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eskiden şairdim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.