Ölmeme Gününde Doğan Melek

ayýrt edilmez sevgilerin tutsaklýðýnda
balýklar yüzüyor akvaryumda
dünde yüzüyorlardý
ben bir göz yaþý gibi kayarken yeryüzünden
kelimelerim çoktan unutulmuþ olacak
Bir görüntünün yansýmasý da
okuduðum doðaçlama þiirler kalacak
balýklar yüzüyor akvaryumda
dünde yüzüyorlardý
ben zamaný durdururken kendi soluðumda
balýklar yüzmeye devam edecek
tutsak olduklarýný anlamadan
oysa ki yaðmaya hazýr bekleyenbulut kümeleriydim ben
bir umut çevirirdim yüzümü
ilk sevmelerin kývrýmýnda yaþamaya
taþ olsa ufalanýrdý ellerim de
demir olsa erirdi
efece konuþmalarýmla
ve kahkahalarýmla
doldurmaktaydým kaldýrýmlarý
yüreðim sevdadan
ve dilim mýsralardan
bir o kadar uzaktý
yaþamaktaydým
bir kar tanesi gibi
yaþamak denilirse eðer buna
…balýklar yüzüyor akvaryumda
dünde yüzüyorlardý
kalplerden boþalan kahkahalarýnla
sen süzüldün hayatýma
ansýzýn aþkýn aðýna takýlýrdý gözlerim
tanrýsal bir iradenin etkisiyle baðlandý dilim
limanlardan süzülen bir kayýk gibi
gülüþlerin arasýnda kayboldu benliðim
kafese konulan yabani bir keklik misali
kaçýp kurtulmak isterken
kendi yüreðimin duvarlarýna
çarptým da duruldum
cýlýz ve güçsüz kaldý
gülüþlerin karþýsýnda yüreðim
ama inan bana korkmadým seni sevmekten
dudaklarýn kýyýsýnda gezinen gözlerime
ve kývýrcýk saclarýnda dolaþan ellerime
haksýzlýk olurdu
þüphesiz dünyaya uymak gibi
bir þey olurdu bu
inan bana
biran da olsa
vazgeçmedim senden
dudaklarýn kýyýsýnda yüzmekten
bundan olsa gerek
kilim dokur gibi
sevgi dokudum
gün doðmadan
…buharlaþan aþkýnýn gölgesinde
göðe yükselmek isterken seninle
aþkýn kanatlarýn da acýya gömüldüm
Olsun
…balýklar yüzüyor akvaryumda
dünde yüzüyorlardý
zamanýn deðiþken siluetine aldýrmadan
gidiþin canlandý benliðim de
bir görüntünün yansýmasýn da
milyonlarca kez dolaþtým
ve milyonlarca kez öldüm ben
her seferin de adýnla, adýnla doðruldum yaþama
bir bilge gibi ruhumu aradým
üst üste yýðýlmýþ kitaplarýn arasýnda
her seferinde, sana benzeyen kadýnlarla
seviþtim kitaplarýn dünyasýnda
hiçbiri sana benzemiyordu
hiç biri sen deðildin oysa
her seferinde
eylülde süzülen yapraklar gibi
uçurumun kýyýsýn da buldum kendimi
sýnýrsýz bir acýnýn kývrýmýn da
kulaç arttýðýmý bilmeden
yýllarca bir milim ilerlemeden
kulaç attým durdum ben
bir görüntünün yansýmasýnda
insan her seferinde
nasýl bir kez daha ölür
öðrendim ben
ama vazgeçmedim senden
vazgeçmedim hayattan
bitmez ve tükenmez bir umutla
yönümü her seferin de sana çevirdim
üst üste yakýlan sigaralarýn
ve mastürbasyon kokan otel odalarýnda
aþkýndan mayalanan dizeler döktürdüm
þairler görse, boynu bükük kalýr efkardan
aþka inananlar görse ceketlerini iliklerler karþýsýnda
gözlerin üzerinde gezinmedikten sonra
dilinde dolaþmadýkça mýsralarým
hepsi birer çöp yýðýnýdýr yalnýzca
sen baktýkça güzelleþir
sen dokundukça anlam kazanýr
gökyüzünde uçan kuþlar
o vakit bir baþka kanat çýrpar
yoksa neye yarar
sýrf soyunu devam ettirmek için
güzel kokan çiçeklerden bahsetmek
…balýklar yüzüyor akvaryumda
dünde yüzüyorlardý
kaç bahardýr
bahara uzaktan bakarken artýk bahar kimin umurundadýr
çiçekler ve yan yana dizilmiþ kelimeler
tek baþýna ne iþe yarar
yalnýzca sen varken güzeldir
artýk bahar yalnýzca senin adýndýr
sen geliyorsun ansýzýn aklýma
bahar açýyor yüreðime
ruhumun derinliklerine dalýyorum
mutluluk diyorum o kýsa zaman dilimine
sen gidiyorsun, ansýzýn kýþ geliyor
burada, mevsimler yalnýzca sana baðlýdýr
sen gidiyorsun
kýþ geliyor ve kar yaðýyor romantik olmayan cinsinden
yollar kapanýyor
bu yüzden insanlar ölüyor yalnýzlýk aðýrlaþýyor
kendi yalnýzlýðýnda çoðalarak
dostlarým kovuyor eþiklerinden
bulaþýcý bir hastalýk gibi yayýlýyor yalnýzlýk
gelmiyor artýk yüreðimden
çiçek toplar gibi umut toplamak
kelimeleri yontarak þiirler yaratmak
ve yönümü yaþama çevirmek
sen gidiyorsun
ansýzýn pul pul dökülüyor güzellikler
aþaðýlýk bir dünya kuruluyor
çocuklar dileniyor sokaklarda
benim yaþamým da
çok farklý sayýlmaz onlardan
sevgi dileniyorum ve tutunmak isterken gözlerine
her seferin de
kirpiklerinden düþüyorum
kelimelerin kýlýçtan keskin anlamlarýyla
ruhumu sah damarýndan kesiyorum
göðe yükselmek isterken seninle
kelimelerin soyut yalnýzlýðýna gömülüyorum
…balýklar yüzüyor akvaryumda
dünde yüzüyorlardý
ben bir göz yaþý gibi kayarken yeryüzünden
gözlerin geliyor aklýma
kalem tutan ellerimde
son mýsralar dökülüyor kendiliðinden.. Son kez ölüyorum ben
ölmek ne demek
bilmiyorum ama görüyorum,
görüyor bu gözler
ölümün çaresizliðini
ve acýnýn þekil deðiþtirmiþ halini
acýnýn nasýl azraile dönüþtüðünü
görüyor bu gözler
ölümden sonrasýný da
göremezsiniz artýk beni
ruhumun þah damarýný kesiyorum
su kadar berrak
tanrý kadar görünmezim artýk ben

Devran Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: