Günümmü deli, ben mi Bilemedim, Önce, Ellerin geldi aklýma, Ýnce ve narin, Kurdum çilingiri, Bir dilim kavun, En beyazýndan peynir, Kim olsa keyiflenir.
Birde boynunu uzatmazmýsýn, Oralardan, Öpüver diye, Öperim tabii, Öpmem mi, Günümmü deli ben mi.
Sonra ayaklarýný çaðýrdým, Ellerinin ardýndan, Küçük, sevimli ayaklarýný, Kaçýncý dubleydi unuttum, Gözlerin gözlerime asýldý kaldý.
Bir sigara yaktým, Senmiydin aðlatan, duman mý, Ne farkeder ulan, Seni düþündüm aðladým.
Aðzýma bir parça peynir attým, Gelmez mi bu sefer de aklýma, Konuþurken kývrýlan, Yemek yerken büzülen, Ve hep gülümseyen dudaklarýn, Yuh dedim kendi kendime, Öptüm kadehi, Seni öpercesine.
Günüm mü deli, ben mi Bilemedim, Bu kaçýncý bilinmezim, Onuda bilemedim.
Þiþeler boþaldý, Kalktým kadehin baþýndan, Bir martý aradým, Burasý bozkýr, martý ne gezer, Sana, Kara kargayla selam yolladým.
Günüm mü deli, ben mi Anlayamadým..
2007-Ankara
Esel Arslan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Esel Arslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.