Kendini Üzme

Ben...
Zaten kendime acýyorum
Birde sen zahmet etme, kendini üzme
Boþ ver beni dikkate alma, nafile yere gayret sarf etme
Sen bir lahzada kalmýþýn elbette ki her düþüncen o sahnenin içinde
Ben ise durmadan arýyorum, araþtýrýyorum, sorularla önümü aydýnlatýyorum emin olmak isteyince
Elbette ki taktir hakkýn vardýr, akýl, irade senin farkýndýr, bilincin kadar seçimlerinde ve hükümlerinde karar vereceksin kim ne diye

Acýrým...
Düþtüðüm durumlara
Fikir sahibi olmadan attýðým adýmlara
Ufuksuz hayallere, ayaðý yere basmayan düþlere
Avunmak, kanmak, o aný sevinçle karþýlamak için seçtiðim bahanelere
Aklý suskun, vicdaný suskun hale getirdiðim gafletime, akleden kalp olmaktan uzak heveslere
Bir zamanlar can sandýðým zavallý ruhuma, beni hak ve hakikatten mahrum býraktýran zafiyetlere

Ne...
Söylemek istesem
Hemen aðzýma týkýyorsun
Hiç dinlemeden peþin hüküm koyuyorsun
Uzatma, ben ne diyorsam yap ve bir þeye karýþma mý istemiyorsun
Soramýyorum, çekiniyorum, yine kýzacaksýn diye içime kapanarak bir kenarda bekliyorum
Ta ki senin eþref saatin gelene kadar, beni insan yerine koyana kadar, benimde aklýma, irademe hak tanýyacak diye seviniyorum
Ama biliyor ve öyle inanýyorum ki ben emekliye ayrýlýnca ve hep seninle kalýnca benden sýkýldýðýný hissediyorum ve böyle düþünerek içerliyorum

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: