Ey mutluluk

sen de kimsin adýn ne söyle
ben bir gözyaþýný bilirim
seni þimdi ne anlatýr bana söyle
bilemedim ben seni

demek adýn mutluluk
buyur hoþ geldin haneme
kusura bakma ben hep cefa doluyum
baharý hiç görmedim ben sefa içinde

þimdi sen sefayýda getirmiþsindir deðil mi
hadi bekliyorum müjdeli haberini
ne eksim kalmýþým asýrlar boyunca
sen gelince anladým hadi tamamla beni

nasýl bir þeysin sen öyle hayat gibisin
bir damla tebessüm edermisin bana
yüregimin gizli sesi açýða çýktý
aþk dedi mutluluk dedi sen dedi ey huzur

prangalar ilk defa sustu sen gelince yanýma
zindanlar ilk defa gömüldü kendi mezarýna
hadi bir umut kývýlcýmý yaðsýn üzerime
ben senin türkünü söylerim ey eþsiz mutluluk

hiç vazgeçmedim biliyormusun
cehaletin zincirinden hiç korkmadým
bir umut var hep biliyordum ben
yoksa ne gerek vardý bu kara zindana

bir gül seyrinde kaldý tüm hayatým
bak burasý hep betonlu bir çilehane
þimdi bana bir gül ver
duygularým gibi yeþersin her þeyin inadýna

bir yudum huzura muhtacým yýkýntýlar içinde
karanlýkta kaldým bana güneþi getirdiðini söyle
sonsuz doruklarýn uçurumun dayým þimdi
bir yol lazým bana meçhul olmayýn yanýma acil

ey mutluluk susma bana geldiðini söyle
yýkýlmasýn bu duvarlar artýk üzerime
eðer ki saracaksan benim can yaramý
gökyüzünün bu çilesi nedir bana söyle
Sosyal Medyada Paylaşın: