Ölüm Aşk’a Gelince

Mazinde var savaþlar, hep söylenir Troy’a,
O Parisler, Helenler, kanla girdiler toya.
Bu kez bu cenk bir baþka, ölüm gelmiþti aþka.
Göz dikmiþti bir boya, asaletli bir soya.

Çanakkale’m; diyarým, ceddimden yadigârým.
Sen; soyuma mirasým, civanýma Nigar’ým.
Sen; ümmetin sancaðý, umutlarýn bayraðý,
Caným, onurum, arým, neslime hep þiarým.

Üç yaný sarar derya, yaslanmýþ bir karaya,
Çakallar sürü sürü, toplanmýþ bir araya.
Yýðýn yýðýn mühimmat, zenginlik ve mahiyet,
Bu harp iman iþidir, bakmaz güce paraya!

Hasým fazla ve soysuz, halkým yetim ve öksüz
Cephede Mehmet yalnýz, tarlada çift öküzsüz.
Kol geziyor her yerde, bir acayip sefalet,
Nezle olmuþ Osmanlý, hasta sanýyor köksüz!

Sýnýrlar çizilmiþti, hesaplar yapýlmýþtý.
Ecdadýmýn son mülkü, parça parça kapýlmýþtý.
Resulden sena almýþ, muharip bir ulusu,
Katmadýlar hesaba, yanlýþa sapýlmýþtý.

Bir mümine bin küffar, hafif gelir mizanda,
Mehter sesini duyan, titrerdi taa Fizan’da.
Hiç mi tahattur etmez, bu dilâver milleti?
Uslanmaz o ahali, yoksun kalmýþ izanda!

Yer demir, gök bakýr, hava ayaz, mart, nisan…
Ne bir umut, ne bir dost, Allah’tan bekler ihsan.
Hak da uymuþ batýla, garabet bir cemiyet.
Nutku tutulan Ýslam, hiç mi uyanmaz insan?

Sakarya’dan Fýrat’a, fersah fersah arada,
Çoluk çocuk seferber, düþtük yola karada.
O gün gelmiþ, çatmýþtý, iman þaha kalkmýþtý!
Yoktu ayrý gayrýmýz, can verdik bir arada.

Arýburun, Conkbayýr, her yerden kuþattýlar.
Mermi, gülle, bombayý, yaðmur gibi boþalttýlar.
O Mehmetler, Yahyalar, o Seyit Onbaþýlar,
Ne destanlar yazdýlar, ne haller yaþattýlar

Yalýn ayak, yýrtýk çul, çoðu kez yoktu aþýn.
Sen kýnalý adaktýn, bin kere verdin baþýn.
Namus, Kur’an, tarihtir, omzunda çetin yükün.
Milletindir mihnetin, mukaddes bu savaþýn!


O koskoca alayda, ne can kaldý ne nefer.
Bir ulusun sancaðý, düþecekti bu sefer.
Düþürmedi son þehit, baðladý bir direðe,
Ölümü vuslat gören, o ruh oldu muzaffer.

Birçok sýrrý sakladý, bulutlarda O Rahim.
Mucizeler yaþattý, O’dur Kadir ve Kaim
Olan borçlar söylendi, alacaklar ödendi.
Ýþte misal; Halil’le Lâpseki’li Ýbrahim...

Ey Ýngiliz, Fransýz, biat etmiþ Anzaklar!
Yalan, hile, oyunla kurduðunuz tuzaklar,
Yarar mý iþe sandýn, ne iþin var yurdumda?
Bir ölür bin dirilir, koymaz ki o yüzü aklar!

Bu efsane savaþta, yaþanan düþmanlýklar…
Bu düþmanlýk içinde, yaþanan insanlýklar…
Paylaþýlan naðmeler, bölüþülen azýklar…
Duyulan tekbirlerle, yaþanan piþmanlýklar…

Þanlý, yiðit atamla, bu mukaddes vatanda,
Uzak diyardan gelip, muharebe yapan da
Þehidimle yan yana, koyun koyuna ölmüþ,
Biçare Anzaklarý, saydýk bizden yatan da.

Ey isimsiz kahraman; hani kabrin, nerede?
Kandil olmuþ ýþýldar, kemiklerin her yerde.
Destur dilenir sende, bu izzetli diyarda,
Oluk oluk kanýn var, mis kokan her derede.

O derin sessizlikte, rahat uyu Ey þehit!
Seni kalplere gömdük, bedenler sana lahit.
Nice yüz yýl geçse de, o aziz hatýraný,
Kirletmez necip millet, çiðnetmez, Allah þahit!

Kanla ödenmiþ bedel, kýymetli bir hürriyet,
Nesillerce yol aldý, nesillere haysiyet
Yeni Fatih, Kemaller, doðdu; yine doðacak
Sana layýk olacak, layýktýr bu zürriyet!

Turgut Reis Reisoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: