Papatya kokularýný... Kýrlarda koþan bir oðlak mutluluðunu... Ve yaðmur kokan toprak... Ufak bir meltemle savurmalýyým saçlarýný... Yanlýþlarýn kopardýðý menekþe acýlarýný unutmalý... Yalnýzca bir söðüt gölgesinde hamakta sallanýr gibi... Gözlerini kapattýðýnda serçe cývýltýsý duyurmalýyým ona... Bana baktýðýnda kuþ tüyü bir kalem ve kese kaðýdý renginde, þiirlerle dolu sayfalar gelmeli aklýna. Sakallarýmý severken bitmiþ bir masalýn huzuruyla ýþýl ýþýl bakmalý gözlerime. Yanaklarýna doldurduðu tebessümleri, ufak buselerimle içmeliyim. Soðuk kýþ gününde televizyon karþýsýnda kahvesini yudumlarken onu ýsýtan battaniyesi olmalýyým. Ve bana bakýp öyle þeyler söylemeli ki! O baktýktan sonra kör, o konuþtuktan sonra saðýr olmayý dilemeliyim.
-Hakiyazar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hakiyazar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.