Maraþ’ta parktayým, Karþýmda üç çocuk, Onlu yaþlarda. Pamuk þeker yiyorlar, Yanýma çaðýrýyorum. Koyu bir sohbet baþlýyor aramýzda, Þakalaþmalar, Gülüþmeler… Sonra þakacýktan açýyorum aðzýmý, Bir kuþ yavrusu gibi, Pamuk þekerlerinden birer tutam atýveriyorlar.
Çocukluðumu hatýrlýyorum, Yatýlý okul yýllarýmý; Pamuk þeker satýcýsý her gün okul kapýsýnda. Baðýrýyor! Pamuk þekerini pazarlýyor, Sesi yankýlanýyor okulun her yerinde. Ayaklarým götürüyor beni ona. Lakin boþuna. Para yok, pul yok cepte; Seyretmekle yetiniyorum. Rüyalarýma giriyor geceleri Pembe renkli pamuk þeker. Öyle de olsa, Yiyebilmek güzeldir pamuk þekeri. Uyanýnca üzülüyorum! Kahroluyorum!
Ömer Adar-2017 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Adar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.