BU ŞEHRİN KALDIRIMLARI
Her gün adýmlarým bu þehrin kaldýrýmlarýný,
Ýnsanlar görürüm,
Türlü türlü...
Ýlk adýmda haza bir hanýmefendi
Zerafetiyle gözleri okþar,
Sonra yürüyen bir paçoz.
Ýki adým ötede
Saçý sakalý karýþmýþ insanlar yürür
Kirli ve yamalý giysiler içinde.
Kamburu çýkmýþ çoðunun,
Kötü hayat koþullarýnýn sonucu olmalý.
Maiþet derdine düþmüþ kimileri,
Kýzgýndýrlar bir þeylere,
Söylene söylene yürürler.
Bir de þu yollara tükürmeleri olmasa!
Görünce tepem atar.
Karþý köþeyi tutmuþ bir dilenci kadýn,
Yanýnda küçücük bir çocuk
Zayýf ve çelimsiz,
Avuç açarlar gelene geçene.
Dökülür dudaklarýndan
Dualarla karýþýk yalvarmalý sözcükler.
Kimi görünce kaçýþýr,
Kimisi verir bir iki akçe.
Ýki delikanlý süzer endamlarýný kaldýrým güzellerinin,
Laf atarlar,
Kýzlar aldýrmadan devam eder.
Adým baþý duyulur
Baðrýþmalar, küfürler, sinkaflý sözler.
Çetenin biri tutmuþ köþe baþýný,
Diðeri ise karþý köþede;
Çatýþmalarý an meselesi.
Garip kýlýklý adamlar görürüm yer yer,
Bu topluma ait olmayan kýyafetler içinde.
Belki Arap, belki Afgan;
Yürürler bu þehrin kaldýrýmlarýnda,
Kara çarþaflý kadýnlar refakatinde.
Böyledir bu þehrin kaldýrýmlarý,
Rengarenk, cývýl cývýldýr her zaman,
Hareket vardýr,
Bir de bereket olsa keþke,
Ama ne gezer!
Fakirlik ve yoksulluk egemendir
Bu þehrin kaldýrýmlarýna.
Ömer Adar-2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.