yokluğun ayaz..

Mavi bir bulutun derinliðindeyim
Heybemde daðlarýndan ç-aldýðým patika
Avuç içlerimde geliþi güzel sorgular ki
Salondan odaya ve sonra duvara dokunan
Parmak uçlarýN kadar
Yüreðimi acýttý düþlerimdeki þeytan!

Oysa/
Gözlerinn
Gelincikler ekiyordu
gecenin çýkmazlarýna..

Ki zamAN büyüyorken
yüreðimin avlularýnda
Terk edilmiþ þehirler gibi
Topraðýma sýðmýyordum

Yokluðunda

Önce harfler vardý ve sonra
Kýrýp dallarýný maviye boyadýk

Gök/
Yüzünün ki

Boðazýmýzda düðümlenirken harfler
Etkisi geçmiþ heyecanlar içindeyken
Biz/
Avuç içlerimizdeki izlerden
Tuttuðumuz yasý silip
Kýrdýk muammasýný kelimelerin

Tamam!
Peki…

Hangi yana dönsen yüreðim.

Yokluðunda

Rüzgarý dayayýp þakaðýna
Yapraklarýn göçüne
Son/baharlar adýyorum
Camlara býrakýlan dokunuþlarýn
Kum fýrtýnalarýný çaðýrdýðý dudAKlarýna ki

Derinde miydim
Yoksa teninde
Gidemiyor musun ölmek istediðinde
Ve kalamýyor musun hissetmediðin bir ten de

Ki bir düþü/þü üzerime çekip odalarca
Aynalar çarpýyor yüzüme

Yokluðunda

Noktasý eksik bir harf
Dudak izini vuruyor kaburga kemiklerime
Bütün gidiþler afyonlu sabahlara uyanýyor
Daðýlsa saçlarýnda rüzgar
Beklediðin yerde kýþ ki
Ayaza çarpýyor bedenim
Yokluðunda…






(...)

Sosyal Medyada Paylaşın: