Ne oldu bu hale

Bilmem ki..
Ne oldu bu haline
O þakýyan sözlerine
Billur gibi akan gözlerine
Kelamý kadim bilen o naif kalbine
Kýyamam boyun büktüren, ah çektiren sessizliðine
O hülyalar yalancý bahar mý oldu, arzular açmadan mý soldu
Hani o vazgeçmem dediðin, varlýðýný feda ettiðin, bizleri ezip geçtiðin heveslerine

Benim...
Bu dünyada
Bir yerim olmalýydý
Topraðýnda,çamurunda emek bulunmalýydý
Akan her ter hak ve hakikatin gafletindeyken durmalýydý
Ruhumun asýl mekanýna göçebe olmanýn hicranýný, haþyetini anlatmalýydý
Ne refikam, ne ortak paydamýz olan çocuklar, ne de nefsi asabiyetin hiç bir keyfiyeti Hakka hakkýyla kul olmaktan uzaklaþtýrmamalýydý

Zor...
Anlar vardýr
Hazýrlýksýz vuranlardýr
O an hal baþkalaþýr, iz’an daralýr
Gözler arayýþtadýr, melal feryat etse de kimsede çare uzaktýr
Sanki borçlu olduðumuz bir lahzadýr, içimizde düðümlenen hicrandýr
Bir ömür sinemizde, zihnimizde anbean karþýmýza çýkan yalnýzlýklardýr
En olmaz zamanda yakalanmak, ne kadar düþünmesen ve ona göre hayatýný nizam etmesen de o hakikat karþýmýza bir gün çýkacaktýr

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: