Sormayınca

Kar...
Yaðar gönül daðýma
Boran vurur, don korkudur yanmayan ocaðýma
Umut bir baþkadýr, solmaya yüz tutmuþ sancýdýr, çare olmayýnca
Derman ararým, derdimi kime sorarým, gözler kararýrken nasýl hayatta kalýrým, kimseler arayýp, sormayýnca

Kara...
Kýþlar vardý
Esir alan zamanlardý
Yokluk, zorluk ne acý hicrandý
Gönül derin bir hüzün içinde sýcaklýk arardý
Tütmeyen bacalar, gözü yolda kalanlar yürek burkardý
Sabýr, metanet o günler için vazgeçilmez ilaçtý, zaten ölüm içimizde yaþardý
Bilinç ancak geçim için farktý, akideler arýnmaya muhtaçtý, asabiyet asýl olandý, töre, örf vazgeçilmeyen tutkuydu

Yaþamak...
Yanana, yýkýlana bakarak
Cahile, caniye, haine kurban olarak
Düþten, düþünceden, fikirden uzak olanlara katlanmak
Yaþamayý hakkýyla anlayamamak, sýr olan sualleri umursamamak
Yaþamak can için, nefisi davranmak mýdýr geçim, insan olmayý kimseye sormamak
Yaþamak kalabalýklar arasýnda, ne derler kaygýsýyla, fýrsatçýlýk adýna, hakký, hukuku bir kenara býrakmak
Yaþamak mýdýr, yoksa zannýn, zafiyetin esaretinde kör kuyulara adanmak mýdýr yaþamak, yoksa insan olduðunu hatýrlamak
Yaratýlan olarak sahibe kul olmak, onun bahþettiði ruh, akýl, vicdan, kalp ve irade zenginliðini marifete ulaþtýrarak liyakat sahibi olmak

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: