SOLMAYAN GÜLLERİMİZE

SOLMAYAN GÜLLERÝMÝZE

Çok deðil
Bundan yirmi gün önceydi
Voleybol oynarlardý buz gibi
Býçak gibi keskin soðuk havalarda
Boþ derslerinde
Ýkisi üçü filenin bir tarafýnda
Dördü beþi öbür tarafýnda
Var güçleriyle vururlardý
Üstünün derileri soyulmuþ topa
Ne güçleri vardý ki zaten zavallýlarýn
Hep bu yüzden parkelerinin
Pardesülerinin kollarýný
Uzatýrlardý ta parmak uçlarýna kadar
O soðuk havada üstü yýpranmýþ top
Parmaklarýnýn uçlarýný acýtmasýn diye

Hasret kaldýk be çocuklar
Oynadýðýnýz fulbolla karýþýk voleybolunuza
Bazen kýzardý biriniz
Vururdu topa tekmeyi öfkeyle
Niye doðru dürüst atmýyorsun diye
Üçüncü kattan gülümseyerek seyrederdim sizi
Neydi o günleriniz öyle
Umursamazdýnýz birazdan en çetin
Bir yazýlý sýnavýn olacaðýný bile

Ama bir gün
Hiç anmayacaðým bir gün
Takvimlerimde hiç yer vermeyeceðim
Bir Aralýk ayý günü
Soðuk
Yýlan gibi soðuk bir on altý Aralýk günü
Sevinçle veya sýkýntýyla girdiðiniz kapýlar
Kapanýverdi birden bire yüzünüze
Biz içerdeydik sýcak kaloriferlerimizin yanýnda
Ne oldu ki niye girmiyorlar ki diyorduk
Siz de dýþardaydýnýz buz gibi soðukta
“OKUMAK ÝSTÝYORUZ” diyen yürekleriniz
Isýtýyordu o zemheri soðuðunu Bursa’ nýn Yeþil’in
Niye almýyorsunuz bizi içeriye



Ne deðiþti ki diyordunuz
Yedi yýldan bu yana
Biz hep böyleydik zaten hep böyleydik
Yedi yýldan beri hep böyleydik biz
Biz daha on altýsýndayýz ömrümüzün
Ne ki bu robokoplar ne ki bu panzerler diyordunuz
Biz cam mý kýrdýk talan mý ettik ortalýðý
Küstahlýk mý ettik hocalarýmýza büyüklerimize
Ne ki bütün bunlar
Biz okumak istiyoruz diyordunuz
Biz on altýsýndayýz daha ömrümüzün
Kýymayýn bize diyordunuz
Ruh halimizi anlayýn
Ýçimizde kopan fýrtýnalarý duyun
Bizi anlayýn siz büyüklerimizsiniz diyordunuz
Okulumuz yine bizim olsun
Öðretmenlerimizle yine beraber olalým diyordunuz
Sýnýflarýmýzda kahverengi sýralarýmýzda
Üzerlerinde þarkýlardan þiirlerden sözler bulunan
Sýralarýmýzda oturalým
Býrakýn okuyalým diyordunuz

Müfettiþler iki gün anlattý size
Yedi yýldýr böyle olmamanýz gerektiðini
Ama cevap veremediler her nedense sorduðunuz
Siz’ de neden þapka kanununa karþý gelip
Þapka giymiyorsunuz sorusuna
Bulamadýlar inandýrýcý bir cevap
Hep sýðýndýlar
Hep kaçamak cevap verdiler
Neyin deðiþtiðini yedi yýldan bu yana
Ýzah edemediler

Sonra yýprandýnýz o soðuklarda
Yalnýz kaldýnýz
Yýkýldýnýz
Soldunuz
Susuz kalmýþ
Güneþsiz kalmýþ kardelenler gibi
Üzerine dondurucu kýraðýlar düþmüþ
Karanfiller gibi
Büküldü boyunlarýnýz
Ama bükülmedi be çocuklar ONURUNUZ
Yýkýlmadý küçücük yüreklerinizdeki
Dev sevdalarýnýz

Hep dimdik kaldý ayakta
Alkýþlanan onurunuz
Solmadý yakalarýmýza taktýðýnýz
Ne karanfiller
Ne de güller
Ama bilin ki
Solmayacak onlar asla
Hiçbir zaman
Çünkü onlar
Evet onlar
ÝMAM HATÝPLÝYDÝLER
ÝMAM HATÝPLÝYDÝLER ÇÜNKÜ O GÜLLER
ÇÜNKÜ O GÜLLER ÝMAM HATÝPLÝYDÝLER…


Faruk ANBARCIOÐLU








Sosyal Medyada Paylaşın: