EZDİN GEÇTİN, GÖRMEDİN...

Yâr bugün sensizliðe, gönülsüzce uyandým
Özleminin rengine, gözyaþýyla boyandým
Yalnýzlýk ömre zindan, boyun büküp dayandým
Gönlüme kelepçeyi, vurdun geçtin durmadýn.

Ben bu aþkýn gülünü, çöllerinde var ettim
Sen vafasýz çýksan da ben kendime yâr ettim
Kimseye diyemedim gecelerce zâr ettim
Yoluna sevda serdim, ezdin geçtin görmedin

Gönlümün yarasýný kendi elimle sardým
Sonumu göre göre ben sana kendim vardým
Aþka düþtüm düþeli sinemi korla kardým
Cehennem mi yureðin, yakýp yýktýn sarmadýn

Sana gitme demiþtim, hep yanýmda kalsaydýn
Nerede yurdun senin, bir kez haber salsaydýn
Þayet dönmeyeceksen bari caným alsaydýn
Ölümüne sevmiþtim, niçin halim sormadýn

Sevdiðim yollarýný hala gözler dururum
Ümitle seni özler, gelmez isen kururum
Baþka bir yar istemem, kalbe kilit vururum
Ne yapsam yâr aþkýmý birgün olsun görmedin
Þu gönlünü gönlüme sevda ile vermedin

Ayþegül BAHÇECÝ
28.02.2017

Sosyal Medyada Paylaşın: