BENİ DE KÖYÜME GÖTÜRÜN

Beni de köyüme götürün
Doðduðum yere.
Ne olur dokunmayýn Güneþime ýsýtsýn beni, üþüyorum
Henüz ýsýnamadým sana Güneþim kadar
Ýnan hiç bir þey yakmadý beni senin kadar
Hiç kimse evet hiç kimse yakmadý
Baþýma buyruk olmadý senin kadar.
Evet senin kadar býrak beni,
Bulutlarýn kanadýna tutunuyorum
Beni de köyüme götürün ne olur
Doðduðum yere.

Aramýzda karlý daðlar
Ýþte o karlý daðlar yaðsýn üzerimize
Sarsýn beni, bembeyaz gönlümüze
Açsýn kardelenler sesimize
Dokumayýn üzerime sarsýn beni bembeyaz
Isýtsýnlar beni toprak gibi yüreðimi
Ne olur beni de býrakýp gidin
Bir gün evet bir gün
Ben de toprak olacaðým, gömün beni
Beni de köyüme götürün
Doðduðum yere.

Yaðsýn yaðmurlar üzerime, damla damla
Yemyeþil cennet bahçelerine
Elleþmeyin benim yaðmurlarýmý
Mis gibi kokularýnda uyuyayým
Salýverin doðduðum topraklara.
Can bulduðum topraðýma beni de gömün
Açsýn baharlarým gölgesinde uyuyayým
Çiçeklere tutunayým ben de
Güller, beyaz sümbüller, sarý çiçekler
Uçuþsun kelebekler
Baharý bana müjdelediler
Huzur bulayým üzerimde
Beni de köyüme götürün ne olur
Doðduðum yere.

Behçet Bük 1745/28.2.2017/Eskiþehir Saat 04.00.00’
Sosyal Medyada Paylaşın: