Beyaz kuşlar

Þimdi
Adýný bile unuttuðum
bir sokaktan geçiyorum.
Zaman küflü bir ekmek içi gibi kokuyor
kaldýrýmlarda.
Bir ýsýrýk izinde kayboluyor
bütün yarýnlar.
Canýmýn acýdýðýný
çok sonralar öðreniyorum.
Hem ben artýk
Merak edipte sormuyorum hiç kimseye.
Neden "kadýn olarak doðdum diye.
Ölümü bir tabutun üstünde taþýyorum göðsümde.
Sonra süt veriyorum güvercinlere.
Beyaz kuþlar uçuyor gökyüzüne doðru.
Gözlerimi yumuyorum bir uykunun en çýplak haline.
Sabaha kaç karanlýk daha
aldatýrým bilmiyorum.
Þöyle çokça bir yaðmur yaðsa diye
fýsýldýyorum kendime.
Temize çekerim
O vakit;
Bütün kirli þiirlerimi.
Bilirsin
benden çok
onlar seviþir seninle geceleri.
Hem bugün ben
Bütün þehri satýn aldýðýmý sandým.
Çiçekli basma elbiseler daðýttým
kýzýl saçlý kadýnlara.
Sonra aþk filimleri izledim sinemalarda.
Siyah bir perdenin ardýnda
Susturdum yüreðimi yaðan yaðmura.
Bütün sokaklarý çýkmazlara soktum.
Kaybettim kendimi,
Gençliðimi,
Güzelliðimi.
Þimdi nasýr tutmuþ ellerimle yazýyorum
bütün þiirlerimi.
Ve bütün mýsralarýmýn içinde.
Öldürüyorum kendimi...

Susma öyle mira.
Çok üþüyorum"...

Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: