OMUZLARIM NEREDE BENİM ANNE?

Gözlerimi erittim bedeninde
Mevsimi aþk eyledim.
Kuru bir gül dalýnda gülümsemelerim kaldý.
Ellerim, esaretinde duygularýmýn.
Sýðýnmak istedim gözlerine, sýðamadým anne.
Oysa Cennet rengindeydi gözleri.
Elaydý.
O gözler ki aþký kuþanmýþ bir belaydý.

Sonsuz uçurumlardan üzerime üzerime
evet, üzerime üzerime süzülmekte geceler!
Göktaþlarý gibi yaðmakta baþým üzre
Sevmelerimi haykýrdýðým kelimeler!
Anne...
Sahi omuzlarým nerede benim?
Hani baþýný koymak ister ya o,
Bahar kokulu saçlarýný nefeslenirim ya içime...
Kim çaldý omuzlarýmý anne?
Oysa görmüþtüm;
Aþk püskürten iki yanardað gibiydi omuzlarým!
O görmüyor...
Onun istediði omuzlarým yok mu gerçekten?
Varsa neden görmüyor, yoksa neden yok anne!
Birþey daha öðrendim biliyor musun..?
Dünyada "Seni seviyorum"un en güzel karþýlýðý,
"Ýyi geceler"miþ.
Evet, çünkü o öyle söylüyordu.
"Ýyi geceler" caným annem...
"Ýyi geceler."

Kadir Turan
25.02.2017 s.22:15
Sefaköy / Küçükçekmece
Sosyal Medyada Paylaşın: