Ben Hocalı

BEN HOCALI
Ben Hocalý, ben Türkün modern çaðdaki yasý,
Mahzun Azerbaycan’ ýn bir mazlum coðrafyasý.
Ýslam düþmanlýðýnýn tekrar azdýðý yerim,
Ben tarihin tarihi noksan yazdýðý yerim.
Bir þubat ayazýnda etrafým kuþatýldý,
Pak sineme bombalar, kurþunlar boþaltýldý.
Çocuklar gülüþürken Karabað’ da þah idim,
Ben þimdi kör dünyanýn yangýnýna þahidim.

Ne hayvan ne de insan, yaþayan bir ettiler,
Kadýn, erkek, genç, yaþlý demeden katlettiler.
Gebelerin karnýný canlý canlý yardýlar,
Bir balamýn baþýný hunharca kopardýlar.
Körpecik bir genç kýzýn yüzdüler derisini,
Dil yetmez anlatamam, anlayýn gerisini.
Baþtan sona iþkence, baþtan sona bir dehþet,
Duymadý saðýr dünya böyle planlý vahþet.

Saymadým kaç can yitti, yiten canlar el midir?
Bir balam bin soysuzdan kýymetli deðil midir?
Hak-batýl savaþýnda mümin eder mi veda?
Saysam her nefesimden incinmez mi þüheda?
Bu kýzgýn maþalarýn derdi toprakmýþ! Yalan,
Doðmamýþ bebek size toprak mý verir ulan?
Türkistan gül bahçesi, ben Türkün baðbanýyým,
Kiralýk cellatlarýn bu yüzden kurbanýyým.

Kan emen yarasalar medet bekliyor filden,
Sende bin umut bekle gökteki ebabilden.
El açýp Yaratan’ dan diliyorken istikbal,
Ellerin kapanmadan nasip eder istiklal.
Sabret beklediðin gün sabýrla yaklaþacak,
Türk dünyasý mutlaka bir gün kucaklaþacak.
Bu vuslatla birlikte can bulacak dünya can,
Hasret bizden yanadýr, gam çekme Azerbaycan.

Seyit Osman AKYÜZ
Sosyal Medyada Paylaşın: