Sessizliğin Anatomisi

Alev gözlerimde
ilk tutulmanýn sonrasý
perdeler ardýnda
oyunu bitmez bu dünyanýn
kulaðýmýn ininde
araflarýmýn çukurunda

yenilgilerden
ve
imkânsýz aþklardan söz ediyor
melodiler
mavi dalgalarda savruluyor
aný denilen bu sessizliðin gemisi

tutamýyorum dilimi, sözcükleri
küfürleri
gecenin sarhoþluðu içinde
uykusuzluðum
ve her þey sessiz kalýr
her gece gibi
cevap yok, hecelerim gibi
loþ yýldýzlar, eski haberciler
eski yoldaþlar, dostlar gibi

martý sürülerinin
kör ettiði gecenin sabahý yok
savaþým küfürlerim, zaferim yokluðun
duyuyor musun? mavi gözlü kadýn

fýrtýna örtülü gün doðumu
ve gökyüzü, ýssýz yýldýz dolu
alevler içindeki þair
ölümü zamaný deðiþtirir

perde inmeye baþlar
parlayan gözlerin
yüreðimin sahte imparatorluðu
kýrmýzý þarap, küflü peynir
ve sen, mavi gözlü fahiþe

aç o bedenini ve iþte sonun örtük
çýplaklýðýn baþlar ayaklarýnda
izle orada, yýldýzlarýn yansýttýðý gökleri
dokunmalarým bedenine vahþi olmalý
toprak örtün, mavimsi fahiþe

ellerim kýyamaz dokunmaya
alevli, bedenin kor halinde
sen çýplak melek
sen dilimdeki fahiþe
sen bu gecelik kadýným

kömürleþmiþ kestaneler tütüyor
mor þarap kadehimde
dinliyorum sessizce
açýklýlarýný gizlediðin yerde
ýþýðýn karanlýðý öptüðü
ve karanlýk ýþýðý yaktýðý yerde

dinliyorum Pierre loti tepesinde
gökyüzünün mýrýltýsýný
ve ayýn kalp atýþlarýný
dinliyorum göðsünde
soðuk ter akýþýný

ve aþkýn acý aðýrlýðýný
azaltan kemaný dinliyorum
güneþin saçlarýný dinliyorum
altýn, saçlarýný okþarken

gözüm kayýyor o anlýk
köþede
kanla ýslanmýþ antika bir masa
ve ýþýkla çürümüþ bir sandýk
içinde mektup
ahþap tavanda asýlý
yosun tutmuþ urgan
sarmýþ boynunu sevgi dolu

yanýyor bu kent bu gece
hece, hece
bir duman gibi, can çekiþen ben
beni karanlýklara atan
melek yüzlü þeytaný arýyorum
dilimde dua gürlerken

ellerimi baðlayan zinciri
kýrýyorum, aralýyorum perdeyi
ve açýyorsun uðursuz göðsünü
açýyorsun doðuþtan çýplak bedenini
mavi gözlü kadýn, yine gidiyorsun

býrakýyorsun ardýnda boþ bir oda
ve hüzün dolu bir boþluk
bir þairin parlak ve karanlýk yok ediliþi
ve daha hey canlý gidiþlerin

böylece, býrakýyorsun
dolunay altýnda yitik bir gölge
ruhum yayýnda titreyen bir ok
böyle yýkýlmaz gururum
hünkar ben
ve sen kölemsin, fahiþe ruhlu kadýn
düþüþüm neþen, ölümüm yaþamýn

ey mavi gözlü kadýn
biçimin ateþten madde
yaratýlýþýn günahkar
görünüþün nurlu
sana kusursuz
dokunuþlarým ýþýk dolu varlýðým

aþk, yanýp tutuþmak istediðim
ýþýk sessiz, rüzgar topraða örtü
romantik bir gün batýmýnýn
ýþýk dolu varlýðý ve karanlýk
çýplak, an’ý düþlüyorum
sessiz bir saydamlýkla
gökyüzü renkli ve soðuk
ölümün de soðuk ve renksiz

simdi, belli belirsiz
kalbinin nabzýnýn attýðýný duyuyorum
bir gür bir soluk, titrek ve uyumsuz
esnek bir ruh, buzlanmýþ bir kalp
gitmelerin döngüsündeki kadýn

rüzgârýn mahkumu bir kadýn
ve ben anýmsarým seni
ve sen ölümün soðuk ve
derin sözlerini anýmsa
artýk çýplak bedenini ört
kefenim gözlerime
sana son dokunuþum
bir gölgeye ilk dokunuþum.

....
Sosyal Medyada Paylaşın: