Çığlık çığlığa!..

Yazýlsa, sayfa sayfa roman olur,
Ýlgi çekicidir, ne diyebilirim ki,
Çocuk oyuncaðýyým her halde,
Kaldýrýp atar, ne diyebilirim ki…

Yýkýlmýþ bütün aþkýn sütunlarý,
Gönül günübirlik keder bürür,
Bana doðru kucak açýlmadý ki,
Avýyým sanki, metrelerce sürür…

Göz sade gördükleriyle kalacak,
Hiçmi hiç, ruha ruhu dokunmadý,
Tüm davranýþ ve sözde yargýlar,
Sanýrsýn kendini, yedi köye kadý…

Ýlkbahardan neden söz edemem,
Ýç deki doðam, mevsim siz midir,
Ömür ilkbaharýný göremeyecek,
Bahar bana karþý, isteksiz midir…

Daldan dala atlar, her defasýnda,
Mini mini sözcük sanýr, bir heves,
Ciddiyetten uzak buluyordur beni,
Oysa gün içinde aldýðým, tüm nefes…

Bizim adýmýza, tüm düþünceleri,
Tiril tiril, zararý dokunur saðlýða,
Ev de pineklemekle geçirir günü,
Özü yönünden de, çýðlýk çýðlýða…


Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.


Sosyal Medyada Paylaşın: