Rüya denen deryada yüzüyordu, Ki kapkaranlýk sepyaya uyanýyor. Dallarý titriyor buluþtuðu yerde huzurla Tel tel dökülüyor sonra, Avaz avaz figan. Ayný iþte Bilindik son.
Kavgam çoktan bitti aslýnda ama Yorgan üstümde hala, hava çok soðuk. Cereyanda kesik. O son fiskeyi yiyeceðim deðil mi illa ? Sebebim için, yerimden kalkamamama.
Güç bela doðrulurken yerden, Ýlk gördüðüm bela...
Güç, bela doðurur beþerde, Bak gör. Anlamsýz deðil mi anlatýnca ? Var mýsýn peki, o fiskeye bir daha ? Görenlerin aðlar... Sonra ? Unutulman an meselesi, Sonraki ana kadar.
Adaletin atalete dönüþtüðü yerde kesiliyor sorgulama. Ýnsanlar saçmalýyor sonra. Ýnsansýz bir dünya... ? Ama inanýyorum, Bulunduðu kabýn þeklini alamayan keskin insanlar için Bir dünya...
Halâ var.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdullah Gülsu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.