Karakalem düþtü Beyaza Tepetaklak Orta yerden biraz Yuvarlanarak Geldi sol yanýna beyazýn Beyaz, “Sende kimsin?” diye sordu Ýrkildi, Týð gibi delikanlý... Çalakalem olmak istedi bir an Doðruldu yerinden, O kadar güzeldi ki Baþý dik duramadý Beyazýn dünyasýnda... Karakalem, Evvelden bir karalýk vardý, Bir yanýklýk, Biraz mahcuptu þimdi Ýkisinin de atalarý yakýlmýþtý ama Beyaz maðrurdu nedense Evvelden yanýk, ezelden yanýk Yanýk oðlu yanýk, Þimdide beyaza yanýk! Yahu yazýk! Ýncinmek ah... Karakalem coþtu bir an Beyazýn içinde Bir oraya Bir buraya Vurdu baþýný Akýttý tüm kanýný Kara kanýnda Tükeniyordu Ve Ya ben senem Ya sen ben diyordu. Maðrur beyaz, Karaydýn ezelden Kara çaldýn yeniden Bilmez misin? Sen ve Ben Olursak ancak, Tükenerekten Karakalem düþeyazdý Beyaz kâðýt tutundu kaldý Sarmaþ dolaþ Bir düþ(e)/yaz(ýl)dýlar Sosyal Medyada Paylaşın:
demir gökçeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.