...SONBAHAR....
Bu sabah yaprak yaprak el sallýyor aðaçlar,
Ayrýlýk vakti gelip çattý diyor aðaçlar.
Uzak bir hayal gibi fecrin ufkunda güneþ,
Bir uðultu tufaný bu sabah gönlüme eþ.
Keskin rüzgarlar sonsuz enginleri dövmekte,
Aðýt yakar bahçeler dökülen her çiçekte.
Açýlan gül hicranlý, açmayan gül hicranlý,
Hüzünleri kuþanmýþ, sarý eylül hicranlý.
Bir fasýl daha geçti, ömür takvimi bugün,
Bilemeyiz belki de bu son demidir ömrün.
Bir dem eðlendikse de vakit geldi, yol uzun,
Uzaklar bir ucunu çekiyor ruhumuzun.
Ýçimden bir ses diyor; Bu yolculuk nereye?
Nedir bu yolculuktan payýna düþen gaye?
Bugün dalýndan düþen bir yaprak gibi ruhum.
Bir sonsuzluk gölüne dalacak gibi ruhum.
Her sonbahar da böyle tarumar olur yerim,
Aðaçlar yaprak döker, ben içimi dökerim.
Aðaçlar yaprak döker, ben içimi dökerim....
Ýbrahim Vedat Çarpar
Sosyal Medyada Paylaşın:
İBRAHİM VEDAT ÇARPAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.