HIZLA AKIP GİDİYOR ZAMAN
Ýstekler hiç bitmiyor
Doymuyor bazen insan
Bazen de hiç duymuyor...
Görmüyor görmek de istemiyor insan
Yüzü kýzarsa da, vaz geçmiyor.
Utanmýyor utanmak ta istemiyor
Ýnsanlýk nerede, hangi perdesi hayatýn
Sevgi olmuyor, gönül doymuyor
Öyle bir dünya artýk son buluyor ...
inan ki bitmez ,
Tükenmez olur ihtiras, oysa o da her þeyi bitiriyor.
Gözyaþlarýnda eriyor,
Akýp gidiyor zaman, zaman...
Duygular donar adeta, geçmezse saatler,
Kaskatý olursun bazen
Harcarsýn her an kendini,
Devamý sanki gelecekmiþ
Kazancýn hiç bitmeyecekmiþ gibi
Tutmak istersin fakat,
Hýzla akýp gidiyor zaman...
Hadi bakalým nereye kadar
Bir bilinmeyen var o da, Yaradan...
Tutsak yüreðinde hoþgörü varsa,
Yeniden sevgi seline kapýlýrým
Ben oturuyorum o koltuða
Ýlerliyor gemi o meçhule doðru
Bir gün bile yeter diyemedik.
Bitecek istek ve arzular, her þey tutkular da,
Ýþte yaþanmýþ ve yaþayacaklarýmýz,
Hala tükenmedi, tükemez.
Gidiyor zaman kaçýyor hýzlý tren
Ardýnda bir toz duman,
Dilerim ki ! Yaþamýn sona ermesin.
Gider umut treni
Hýzla akýp gidiyor zaman...
Behçet Bük 18/19.2.2015/Eskiþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.