İNSAFSIZ

ÝNSAFSIZ

Býrakýp giderken mevsim hazandý,
Hüzün mü kopardý kalsan insafsýz?
Duygulu rüzgarýn kesin yalandý,
Ters yöne sapardý, kalsan insafsýz.

Hâl mi kaldý bende meþke girmeye?
Kabuk tuttu kâlbim sanki her þeye.
Güzel elâ gözlerin vardý görmeye;
Zaten har yapardý kalsan insafsýz.

Yanlýz koydun boþa tutan elleri,
Sarmadý ki baþka baþka belleri?
Hâlâ sana hasret sazýn telleri,
Sesinle kopardý kalsan insafsýz.

Bahçedeki güller açmaz oldu ki,
Þaþýran tomurcuk tezden soldu ki.
Kâlbim bile çoktan, sanki öldü ki,
Bir senle çarpardý, kalsan insafsýz.

Dilim boþa söyler, hiç duyar mýsýn?
Sanki mevsimlikti, benimle iþin.
Yine de diyeyim, belki anlarsýn;
Bu yürek tapardý, kalsan insafsýz.

19.02.2017

MCÝO///.
Sosyal Medyada Paylaşın: