Ismayýl hanký evde gonuðusa o aðþam, herkeþler oraya toplandý, köy her gün bi eve birikdi vesselam hindiye gadak böle biþi yaþanmadý evlerde insan galmamacasýna; Allah Allaahh uðurlamaya gelmeyen yoðudu desem tavatir olmaz, inan ossun.. maþþallah-subanallah çoluk-çocuk, herkes.. eciði-cücüðü nasý ba(ð)rýna basdý köylü herkeþlerin tek tek hatýrýný sordu, öpdü ehmal etmedi hiþ kimsecikleri annatdý güldürdü görülmüþ biþi deði!
kim kimidi, kim kimin o(ð)lu, kimin gýzý dedikleyin, söz temsil bi böbee gucana alýyo bakýþýndan bildi herkeþi.. bu Feleklerden, bu Devecilerden hetda Gökmemetlerden, Macarlar garýþýðý deye Hacýlardan, Hacallardan, Hacý Mamaýtlardan Akmemetlerden, Gart Memetlerden esmeri safirini sayývýrýyo “-heye valla bildin” deyoz.. cümbüþ-þamata, gýrla herkeþler gülüyo, cümbür-cömat gelinner-gýzlar çoluk-çocuk.. köy bi ev oldu nerdeymiþ bu adam.. ta öyle ay bacým..
çocuklar gucana varmaya yarýþýyollar olan-gýz gençler yanýna varýp gollarýný goyvumayollar gözlerinin içine içine bakýp yalvarýþýyollar “emmi ðetme” “dayý ðetme” çocuklar yalvarýþýyollar alaþýyollar “dedeee” “dede ðetme” yeðenneri “anamýz-bobamýz sana hasiret getdi seni deðilise bile çocuklarýný bulmamýzý vasiyet etdi” .. böyükler demiþin öyle, “len gardaþým biz sana hasiret getdik hura ömürde bi ðelini de ðedili mi vallaha billaha biz de seni çocuklarýmýza vasiyet etdik..”
herkeþler akýþdý durdu herkeþi gucakladý kokdu herkeþlerden annadaca(ðý) ne çok þey varýmýþþþ.. hiç kimseyi unutmamýþ.. herkeþin elinde bi(r) çýký hamýrsýz, çörek, ekmek, kumpir, yýmýrta, hakgaþ, mercimek, nofut, kimde ne varýsa höyle herkeþ biþiyler çýkýlamýþ yoðurt, peynir, dolaz, fasille, tar(h)ana, bulgur, payam, köylük yerde baþga ne olacak varýsa hiç eli boþ gelen yoðudu
emme götürmek nasip olmayacak
uðurladýk,..olmadý toprak çekmiþ Ismayýl’ý geldi getmedi-ðaldý bazar arabasýynan getceðdi bazarçýlar vazgeþdi, onsuz getmedi ………………………
“-geldi dediler galdý dediler gidemedi demediler bana da galýsa yoðudu gedeceði kimsesi gapýsý! ama burasý köyü onun topraðý þimdi mezerinde bir andaþý bir de boþa geçen ömrü..
bi de herkeþi herkeþleri gözünden bilmesi yüzünün buru gözleri.. gözleri.. bi de ben.. ! bi ömür bekleyen.. bi tefa gören ben .. ! Anþadudu”
Osmançavýþýn Melit zabýt dutmuþ dediler cebinden çýkan bi tek “tefter”
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.