Korkarım...

Korkarým...
yalnýzlýðýn seyri deðiþti gözlerinde
baþka vuslatlara mahzun mýsralarla yürümekte
esrik adýmlarýn,
korkaklýk hicrim vakitleri...


ahuzarýmda ki ýssýz nasihatlarý
iniltilerimde ki enkazýma asýp asýp
gökyüzüne naralar atýyor gidiþin,
korkma
korkarým yalnýzlýk aldý baþýný gidiyor mutluluðuna...



þimdi yýkýlan bir mecburluk düþün
haydi susuþlarýndan kalkan yapan kýz
göðüne sakla tebessümleri
korkarým senden baþka kimse göremeyecekti beni
ve de öyle oldu
döndü yalnýzlýklar
ahuzarlarýma
kýrgýn mektuplarýn sürgün yemiþ bakýþlarýnda yaralarken beni varlýðýn
baþka diyarlardaki varlýðýn...
korkuyorum artýk yoksun saðým solumda,
önüm arkam þiirim
þiire mesken tutmuþ
her gün dergi bürolarýnda bekleyen
beni teskin eden
aðrýlarýmda caný acýyan
yoksun yanýmda
noldu sana?


benim mevsimlerim puslu nehirlerden geçmez
orada yalnýzlýðýný hiç edenle
sonsuza dek yalnýz kalacaksýn yalnýzlýðýnda,



sahte gülüþlerinden yeni umutlara çýkýyorsun
çalýþma...
senin gülüþlerin gözlerimden içeri girdiði vakit
gerçekleþirdi en yalandan hayaller bile
kýzýmýz korkuyor þimdi karanlýðýnda
aydýnlýðý hiç göremedim ben
onu alamam yanýma
senin karanlýklarýnda bile biraz aydýnlýk olmalý
yoksa nasýl yaþardýk yokluðunda...










Sosyal Medyada Paylaşın: